Εμψύχωση: Κοινωνικοπολιτιστική, κοινωνικοεκπαιδευτική δράση στο σχολείο και στον ελεύθερο χρόνο

PDF (ελληνικά)
Published: Jul 1, 2007
DOI: https://doi.org/10.12681/icw.18222
Ιωάννης Θωίδης (Ioannis Thoidis)
Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης, Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας
Abstract

Animation constitutes a key concept for education - and especially education that concerns culture and leisure time. Through animation, one can establish contact and communication, emancipate creativity, promote the formation of groups and ultimately facilitate cultural life. Animation also comprises a method to strengthen learning procedures both in the context of non-formal learning and in the context of informal learning. The current study referrs to the concept and the historical background of animation focalizes its interest in the sociocultural and socioeducational function of the method and examines its instructive and didactical dimensions in regard to Leisure and learning in the school environment.

Article Details
  • Section
  • Scientific articles & educational projects
Creative Commons License

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.

Authors who publish with this journal agree to the following terms:

· Authors retain copyright and grant the journal right of first publication with the work simultaneously licensed under a Creative Commons Attribution Non-Commercial License that allows others to share the work with an acknowledgement of the work's authorship and initial publication in this journal.

· Authors are able to enter into separate, additional contractual arrangements for the non-exclusive distribution of the journal's published version of the work (e.g. post it to an institutional repository or publish it in a book), with an acknowledgement of its initial publication in this journal.

· Authors are permitted and encouraged to post their work online (preferably in institutional repositories or on their website) prior to and during the submission process, as it can lead to productive exchanges, as well as earlier and greater citation of published work.

Downloads
Download data is not yet available.
References
Αρχοντάκη, Ζ., & Φιλίππου, Δ. (2003). 205 βιωματικές ασκήσεις για εμψύχωση, ομάδων. Αθήνα: Καστανιώτης.
Besnard, Ρ. (1985). Προβληματική της κοινωνικοπολιτιστικής εμψύχωσης. Στο M. Debesse & G. Mialaret, Οι παιδαγωγικές επιστήμες, Διαρκής εκπαίδευση και κοινωνικοπολιτιστική εμψύχωση, τομ. 8, μτφρ. από τα γαλλικά (σ. 359-402). Αθήνα: Δίπτυχο.
Bielefelder Forschungsgruppe Freizeit, (1981). Animation in Ausbildung und Forschung. In H.W. Opaschowski (Hrsg.), Methoden der Animation Praxisbeispiele (S. 180-192). Band
Heilbrunn: Julius Klinkhardt.
Bleistein, R. (1978). Animation, Begriff - Geschichte - Praxis. In H. Pust, F.W. Schaper & DGfF (Hrsg.), Stichwort Freizei - Festschrift für Franz Meyer's (S. 215-232). DGfF:
Düsseldorf.
Buddrus, V. (1981). Paedagogik in offenen Situationen: Modelle und Analysen. Bielefeld: Pfeffer.
Council of Europe, CCC (Council for Cultural Cooperation), (1973). Managing for facilities democracy. Strasbourg.
Eliade, Β. (1975). Offener Unterricht. Weinheim.
Florek, H.-C, Hey B., & Nahrestedt, W. (1981). Freizeitdidaktik - Außerschulisches und schulisches Lernen im Vergleich. In W. Twellmann (Hrsg.), Handbuch Schule und Unterricht (Bd 5.2, S. 821-853). Düsseldorf: Paed. Verlag Schwann.
Fromme, J. (2001). Paedagogische Irritation: Leitbild einer nichtdirektiven Interventionstheorie? Spektrum Freizeit, 1, 111-124.
Giesecke, H. (1989). Animation als pädagogische Handlungsform. In R. Horst & Wegener-Spöhring (Hrsg.), Begegnungen - Neues Lernen für Spiel und Freizeit (S. 48-51). Dokumentation des 1. Göttinger Symposiums, Ravensburg.
Hilbig, N. (1983). Schule und Freizeit. In F. Vahsen, Beiträge zur Theorie und Praxis der Freizeitpädagogik (S. 177-195). Hildesleim: Turnier.
Hongier, H., & Willner, A. (1998). Die Projektmethode in der Soziokulturellen Animation. Luzern: Fachverl. HFS Zentralschweiz.
Karst, U. V. (1982). Spielfest und Spieltreff. Zur Stadtteilkulturellen Animation im Freizeit- und Breitensport. Freizeitpaedagogik, 1-2, 57-72.
Kruggel, F. (1997). Urlaubsanimation als Entwicklungshilfe für die Familie? In V. Bank, u.a., (Hg.), Komplementaere Bildung - In der Schule - Nach der Schule, (S. 183-
. IFKA, B. 16, Bielefeld.
Καναβάκης, M. (2002). Κοινωνική Παιδαγωγική. Αθήνα: Παπαζήσης.
Καψάλης, Α., & Παπασταμάτης, Α. (2002). Εκπαίδευση ενηλίκων, τ.α'. Θεσσαλονίκη: Εκδόσεις Πανεπιστημίου Μακεδονίας.
Κόκκος, Α. (2003). Ο μετασχηματισμός των στάσεων και ο ρόλος του εμψυχωτή. Στο Δ. Βεργίδης (Επιμ.), Εκπαίδευση Ενηλίκων, Συμβολή στην εξειδίκευση στελεχών και εκπαιδευτών (ο. 195-225). Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα.
Κουρετζής, Λ. (1991). Το Θεατρικό παιχνίδι. Αθήνα: Καστανιώτης.
Labourie, R. (1985). Η κοινωνικοπολιτιστική εμψύχωση στη Γαλλία: Κεντρικοί άξονες και προβλήματα. Στο M. Debesse & G. Mialaret, Οι παιδαγωγικές επιστήμες, Διαρκής εκπαίδευση και κοινωνικοπολιτιστική εμψύχωση (τομ. 8, μτφρ. από τα γαλλικά, σ. 491-699). Αθήνα: Δίπτυχο.
Michels, Η. (1995). Animation - Ergebnisse einer Rekonstruktionsanalyse zur freizeitwissenschaftlichen Theoriebildun». Spektrum Freizeit, 2-3, 7-34.
Μπακιρτζής, Κ. Ν. (1996). Η Δυναμική της αλληλεπίδρασης στην επικοινωνία. Αθήνα: Gutenberg.
Μπακιρτζής, Κ. Ν. (2004). Επικοινωνία και αγωγή. Αθήνα: Gutenberg.
Nahrstedt, W., Buddrus, V., u.a. (1979). Freizeitschule, Selbstbestimmtes Lernen u. nicht - direktwes Loehren in offenen Situation. Analysen und Modelle. Opladen: Westd utscher.
Nahrstedt, W. (1984). Freizeitdidaktik: Vom «learning by doing» zum «learning by going»? In W. Nahrstedt, u.a. (Hrsg.), Freizeitdidaktik (S. 10-40). Bielefeld: Pfeffersche.
Nahrstedt, W. (1993). Zur Freizeit berufen. IFKA, Band 12, Bielefeld.
Νικονάνου, Ν. (2002). Αρχαιολογικά Μουσεία και Σχολείο. Αδημοσίευτη διδακτορική διατριβή, Τμήμα Επιστημών Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Offermann, Κ. (1981). Keine Amuseure, (Urbane) Animation in Frankreich. Animation, 2, 52-53.
Opaschowski, H. W. (1977). Freizeitpädagogik in der Schule. Aktwes Lernen durch animatwe Didaktik. Bad Heilbrunn. Obb: Klinkhard.
Opaschowski, H. W. (1979). Einführung in die Freizeit-Kulturelle Breitenarbeit. Bad Heilbrunn/Obb.: Klinkhard.
Opaschowski, H. W. (Hrsg.) (1981). Methoden der Animation Praxisbeispiele. Band Heilbrunn/ Obb.: Julius Klinkhardt.
Opaschowski, H. (1989). Was Animation bedeuten kann... . In R. Horst & Wegener-Spöhring (Hrsg.), Begegnungen - Neues Lernen für Spiel und Freizeit, Dokumentation des 1. Göttinger Symposiums (S. 51- 61).
Ravensburg. Opaschowski, H. W. (1996). Pädagogik der freien Lebenszeit. Opladen: Leske+Budrich.
Peterhof, K. (1987). Freizeitpädagogik ein Berufsfeld oder ein Tätigkeitsbereich?. In Freizeit - Curricula (S. 113-123). Bielefeld: IFKA-Dokumentation.
Popp, R. (2002). Sozialkapital Freizeit. Eine Investition in der Zukunft?. Spektrum Freizeit, II, 15-30.
Poujol, G. (1985). Η εκπαίδευση (μόρφωση και κατάρτιση) των εμψυχωτών. Στο M. Debesse & G. Mialaret, Οι παιδαγωγικές επιστήμες, Διαρκής εκπαίδευση και κοινωνικοπολιτιστική εμψύχωση, τομ. 8, μτφρ. από τα γαλλικά (σσ. 403-458). Αθήνα: Δίπτυχο.
Rogers, C. R. (1978). Die nichtdirektive Beratung. Muenchen: Kindler.
Tichy, H. (1988). Animative Didaktik in der Lehrerfortbildung. In H. Opaschowski (Hrsg.), Methoden der Animation Praxisbeispiele (S. 153-157). Band Heilbrunn/Obb.: Julius Klinkhardt.
Θωίδης, I. (2000). Σχολείο και ελεύθερος χρόνος. Αδημοσίευτη διδακτορική διατριβή, Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης Φλώρινας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Wallraven, Κ. Ρ. (1989). Überlegungen zum Selbstverständnis der Fachdidaktiken der Freizeit. In R. Horst & Wegener-Spöhring (Hrsg.), Begegnungen - Neues Lernen für Spiel und Freizeit, Dokumentation des 1. Göttinger Symposiums (S. 62-67). Ravensburg.