Ψυχοεκπαιδευτική παρέμβαση για την ενίσχυση της συγχωρητικότητας σε παιδιά ηλικίας 9 έως 12 ετών

PDF
Δημοσιευμένα: Jun 15, 2019
DOI: https://doi.org/10.12681/psy_hps.22385
Λέξεις-κλειδιά:
διαχείριση θυμού ενσυναίσθηση κοινωνικές δεξιότητες παιδιά συγχώρεση ψυχοεκπαιδευτική ομάδα
Μπρούζος Ανδρέας
Στέφανος Βασιλόπουλος
Αγγελική Σουρτζίνου
Βασιλική Μπαούρδα
Περίληψη

Οι διαπροσωπικές αλληλεπιδράσεις των παιδιών καθιστούν τις διαπροσωπικές συγκρούσεις και τις συναισθηματικές πληγές αναπόφευκτες καταστάσεις.Σύμφωνα με τον Allemand (2008), ένας πιθανός τρόπος διαχείρισης αυτών των πληγών και των συγκρούσεων είναι η συγχώρεση, η οποίασυνεπάγεται την απελευθέρωση του ατόμου που έχει πληγωθεί από τα αρνητικά συναισθήματα και από τις σκέψεις προς εκείνον που τον πλήγωσε. Στόχος της παρούσας έρευνας ήταν η διερεύνηση της αποτελεσματικότητας ενός ψυχοεκπαιδευτικού προγράμματος με στόχο την ενίσχυσητηςσυγχωρητικότηταςσε παιδιά ηλικίας 9 έως 12 ετών. Τα παιδιά (Ν = 67)χωρίστηκαν σε δύο ομάδες, την ομάδα παρέμβασης(n = 30) και την ομάδαελέγχου(n = 37).Οι συμμετέχοντες και των δύο ομάδωνσυμπλήρωσανπριναπό την έναρξη και μετά την ολοκλήρωσητου προγράμματος: (α) το Ερωτηματολόγιο Συγχωρητικότητας του Enrightγια Παιδιά (Enright, 1993), (β) την Κλίμακα Ενσυναίσθησης για Παιδιά και Εφήβους (Bryant, 1982), (γ) την Κλίμακα Συμπεριφορικών Αποκρίσεων Θυμού (Miersetal., 2007), και (δ) τηνΚλίμακαΚοινωνικών Δεξιοτήτων για Παιδιά (Danielson&Phelps, 2003). Η παρέμβαση είχε διάρκεια έξι συναντήσεις και ο σχεδιασμός τηςέγινε με βάση τα τέσσερα στάδια (αποκάλυψη, απόφαση, δουλειά και εμβάθυνση) του μοντέλου συγχώρεσης του Enright (1994). Η ανάλυση των αποτελεσμάτων έδειξε ότιτα παιδιά της πειραματικής ομάδας είχαν σημαντικάυψηλότερα επίπεδα διάθεσης για συγχώρεση προς κάποιο άτομο που τους πλήγωσε συγκριτικά με τα παιδιά της ομάδας ελέγχου. Σημειώθηκε, ακόμη, στα παιδιά της πειραματικής ομάδας αύξηση της ικανότητάς τους για διαχείριση του θυμού τους και υψηλότερα επίπεδα ενσυναίσθησης. Η σημασία και οι προεκτάσεις αυτών των ευρημάτων γιατην αποτελεσματικότητα των ομαδικών ψυχοεκπαιδευτικώνπαρεμβάσεωνγια παιδιά και την συναισθηματικήανάπτυξη στην παιδική ηλικία θα συζητηθούν.

Λεπτομέρειες άρθρου
  • Ενότητα
  • ΕΙΔΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ
Creative Commons License

Αυτή η εργασία είναι αδειοδοτημένη υπό το Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 International License.

Το περιοδικό ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ έχει υιοθετήσει μία πολιτική Platinum open-access. Τα έξοδα υποβολής, επεξεργασίας ή δημοσίευσης των εργασιών καλύπτονται από την Ελληνική Ψυχολογική Εταιρεία. Τα πνευματικά δικαιώματα των δημοσιευμένων εργασιών προστατεύονται από την άδεια 'Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 International'. Οι Συγγραφείς διατηρούν τα Πνευματικά Δικαιώματα και χορηγούν στο περιοδικό το δικαίωμα της πρώτης δημοσίευσης. Η άδεια αυτή επιτρέπει σε τρίτους, να χρησιμοποιούν την εργασία σε οποιαδήποτε μορφή, με την προϋπόθεση της διατήρησης των διατυπώσεων που προβλέπονται στην άδεια σχετικά με την αναφορά στον αρχικό δημιουργό και την αρχική δημοσίευση στο περιοδικό ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ. Επιπλέον, κάθε διανομή της εργασίας οφείλει να γίνεται με τους ίδιους όρους διανομής, δηλαδή με την ίδια άδεια Creative Commons.

Λήψεις
Τα δεδομένα λήψης δεν είναι ακόμη διαθέσιμα.
Αναφορές
Aristu, A. L., Tello, F. P. H., Ortiz, M. Á. C., &Gándara, M. V. d. B. (2008). The structure of Bryant's Empathy Index for Children: A cross-validation study. The Spanish Journal of Psychology, 11(2), 670-677. doi:10.1017/S1138741600004674
Ausubel, D. P. (2002). Theory and Problems of Adolescent Development (3rd ed.). Lincoln: iUniverse.
Βασιλόπουλος, Σ., Μπρούζος, Α., & Μπαούρδα, Β. (2016). Ψυχοεκπαιδευτικά ομαδικά προγράμματα για παιδιά και εφήβους. Αθήνα: Gutenberg.
Baskin, T. W., & Enright, R. D. (2004). Intervention studies on forgiveness: A meta-analysis. Journal of Counseling & Development, 82(1), 79-90. doi:doi:10.1002/j.1556-6678.2004.tb00288.x
Bryant, B. K. (1982). An index of empathy for children and adolescents. Child Development, 53(2), 413-425. doi:10.2307/1128984
Danielson, C. K., & Phelps, C. R. (2003). The assessment of children's social skills through self-report: A potential screening instrument for classroom use. Measurement and Evaluation in Counseling and Development, 35(4), 218-229.
Denham, S. A., Neal, K., Wilson, B. J., Pickering, S., & Boyatzis, C. J. (2005). Emotional development and forgiveness in children: Emerging evidence. In E. L. Worthington Jr. (Ed.), Handbook of Forgiveness (pp. 127-142). New York, NY: Routledge.
Eisenberg, N., Fabes, R. A., & Spinrad, T. L. (2006). Prosocial Development. In N. Eisenberg (Ed.), Handbook of child psychology (6th ed., Vol. 3: Social, Emotional, and Personality Development, pp. 646-718). Hoboken, NJ: John Wiley & Sons, Inc.
Enright, R. D. (2000). Enright Forgiveness Inventory for Children. Madison, WI: Department of Educational Psychology, University of Wisconsin-Madison.
Enright, R. (2001). Forgiveness is a choice. Washington, DC: American Psychological Association.
Enright, R. D., Knutson, J. A., Holter, A. C., Baskin, T., & Knutson, C. (2007). Waging peace through forgiveness in Belfast, Northern Ireland II: Educational programs for mental health improvement of children. ournal of Research in Education, 17(1), 63-78.
Gambaro, M. E., Enright, R. D., Baskin, T. A., & Klatt, J. (2008). Can school-based forgiveness counseling improve conduct and academic achievement in academically at-risk adolescents. Journal of Research in Education, 18(16-27).
Gillham, J., Adams-Deutsch, Z., Werner, J., Reivich, K., Coulter-Heindl, V., Linkins, M., . . . Seligman, M. E. P. (2011). Character strengths predict subjective well-being during adolescence. The Journal of Positive Psychology, 6(1), 31-44. doi:10.1080/17439760.2010.536773
Gunnestad, A., Mørreaunet, S., & Onyango, S. (2015). An international perspective on value learning in the kindergarten – exemplified by the value forgiveness. Early Child Development and Care, 185(11-12), 1894-1911. doi:10.1080/03004430.2015.1028384
Hepp-Dax, S. H. (1996). Forgiveness as an educational goal with fifth-grade inner city children (Unpublished doctoral dissertation). Fordham University, New York, NY. Retrieved from https://fordham.bepress.com/dissertations/AAI9708250
Holter, A. C., Magnuson, C., Knutson, C., Knutson Enright, J. A., & Enright, R. D. (2008). The forgiving child: The impact of forgiveness education on excessive anger for elementary-aged children in Milwaukee’s central city. Journal of Research in Education, 18, 82-93.
Huang, S. T. T., & Enright, R. D. (2000). Forgiveness and anger-related emotions in Taiwan: Implications for therapy. Psychotherapy: Theory, Research, Practice, Training, 37(1), 71-79.
Hui, E. K. P., & Chau, T. S. (2009). The impact of a forgiveness intervention with Hong Kong Chinese children hurt in interpersonal relationships. British Journal of Guidance & Counselling, 37(2), 141-156. doi:10.1080/03069880902728572
Hui, E. K. P., & Ho, D. K. Y. (2004). Forgiveness in the context of developmental guidance: implementation and evaluation. British Journal of Guidance & Counselling, 32(4), 477-492. doi:10.1080/03069880412
Kemp, E. B. (2014). Measuring children’s forgiveness: development of the children’s forgiveness card set (Doctoral dissertation).331303286
Kwon, P., Birrueta, M., Faust, E., & Brown, E. R. (2015). The role of hope in preventive interventions. Social and Personality Psychology Compass, 9(12), 696-704. doi:10.1111/spc3.12227
Miers, A. C., Rieffe, C., Meerum Terwogt, M., Cowan, R., & Linden, W. (2007). The relation between anger coping strategies, anger mood and somatic complaints in children and adolescents. Journal of Abnormal Child Psychology, 35(4), 653-664. doi:10.1007/s10802-007-9120-9
Mitsopoulou, E., & Giovazolias, T. (2013). The relationship between perceived parental bonding and bullying: The mediating role of empathy. The European Journal of Counselling Psychology, 2(1), 16. doi:10.5964/ejcop.v2i1.2
Μπρούζος, Α. (2004). Προσωποκεντρική Συμβουλευτική: Θεωρία, Έρευνα και Εφαρμογές. Αθήνα: Τυπωθήτω, Γιώργος Δαρδάνος.
Proctor, C. L., Linley, P. A., &Maltby, J. (2009). Youth life satisfaction: A review of the literature. Journal of Happiness Studies, 10(5), 583-630. doi:10.1007/s10902-008-9110-9
Rogers, C. R. (1957). The necessary and sufficient conditions of therapeutic personality change. Journal of Consulting Psychology, 21(2), 95-103.
Rose, A. J., & Asher, S. R. (1999). Children's goals and strategies in response to conflicts within a friendship. Dev Psychol, 35(1), 69-79.
Scobie, G. E. W., & Scobie, E. D. (2000). A comparison of forgiveness and pro‐social development. Early Child Development and Care, 160(1), 33-45. doi:10.1080/0030443001600104
Taysi, E., Curun, F., & Orcan, F. (2015). Hope, anger, and depression as mediators for forgiveness and social behavior in Turkish children. The Journal of Psychology, 149(4), 378-393. doi:10.1080/00223980.2014.881313
Vassilopoulos, S. P., Brouzos, A., Damer, D. E., Mellou, A., & Mitropoulou, A. (2013). A psychoeducational school-based group intervention for socially anxious children. Journal for Specialists in Group Work, 38(4), 307-329. doi:10.1080/01933922.2013.819953
Worthington, E. L., Jennings, D. J., & Diblasio, F. A. (2010). Interventions to promote forgiveness in couple and family context: Conceptualization, review, and analysis. Journal of Psychology and Theology, 38(4), 231-245. doi:10.1177/009164711003800401
Worthington, E. L., Wade, J., & Hoyt, W. T. (2014). Positive psychological interventions for promoting forgiveness: History, present status, and future prospects. In A. C. Parks & S. M. Schueller (Eds.), The Wiley Blackwell Handbook of Positive Psychological Interventions (pp. 20-41). Chichester, England: John Wiley & Sons, Ltd.
Zembylas, M., & Michaelidou, A. (2013). Exploring children's perceptions of forgiveness at the interpersonal and political levels: emerging evidence in Cyprus. Education 3-13, 41(3), 265-281. doi:10.1080/03004279.2011.574641