Το σκηνικό οικοδόµηµα του Ελληνιστικού θεάτρου του Ασκληπιείου της Επιδαύρου και η «δοκιµαστική» αναστήλωση του προσκηνίου του από τον Αναστάσιο Ορλάνδο

Περίληψη

Το αρχαίο ελληνικό θέατρο απαρτίζεται από τρία αυτόνοµα αρχιτεκτονικά µέρη: το
χώρο των θεατών (κοίλο), την ορχήστρα, που είναι ο κατεξοχήν σκηνικός χώρος, και
το σκηνικό οικοδόµηµα. Το τελευταίο είναι το λιγότερο γνωστό σε σχέση µε τα άλλα
δύο, επειδή είτε δε σώζεται είτε διατηρείται σε πολύ κακή κατάσταση, όπως
συµβαίνει στην περίπτωση του ελληνιστικού θεάτρου του Ασκληπιείου της
Επιδαύρου. Χιλιάδες κόσµου επισκέπτονται κάθε χρόνο αυτό το θέατρο· πόσοι, όµως,
(µη ειδικοί) γνωρίζουν την αρχιτεκτονική µορφή της σκηνής του; Σε αυτό το
ερώτηµα ρίχνει φως το πρώτο µέρος του άρθρου: περιγράφει την τυπική για την
ελληνιστική εποχή διώροφη σκηνή µε προσκήνιο που ίσως έκανε για πρώτη φορά την
εµφάνισή της σε αυτό το θέατρο και παρουσιάζει συνοπτικά τις σκηνοθετικές
ανάγκες που κάλυπτε στο πλαίσιο µιας παράστασης. Το δεύτερο µέρος του άρθρου
καταπιάνεται µε τη «δοκιµαστική» αναστήλωση του προσκηνίου που
πραγµατοποίησε ο Αναστάσιος Ορλάνδος το 1960 και παραθέτει την οξεία
αντιπαράθεση που προκάλεσε στους επιστηµονικούς κύκλους, επειδή είχε υπερβεί
τους κανόνες της αναστηλωτικής δεοντολογίας.