ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Abstract

Αγαπητές αναγνώστριες, αγαπητοί αναγνώστες,
Το παρόν διπλό τεύχος του περιοδικού Θεάτρου Πόλις είναι αφιερωµένο στην
Επίδαυρο, τον τόπο, το µνηµείο και προπάντων τη σκηνή στη σύγχρονη εποχή, ως
καθρέφτη του πολιτισµού µας. Πώς αποτυπώνουν οι χρήσεις του θεάτρου όψεις και
απόψεις περί της αρχαιότητας, του λαϊκού πολιτισµού, της καθηµερινότητας ή της
κοινωνικής ζωής; Προσεγγίζουµε τη σκηνή ως πεδίο πολλαπλών συγκρούσεων,
συγκλίσεων και αποκλίσεων ανάµεσα στην παράδοση ή την σύµβαση και τον
πειραµατισµό, το τοπικό και το παγκόσµιο, το θέατρο και την ζωή, ή το ιερό και το
κοσµικό. Υπάρχει η δυνατότητα ελεύθερης έκφρασης στην σκηνή της Επιδαύρου σε
συλλογικό και προσωπικό επίπεδο; Πώς έχει επιδράσει το δόγµα της συνέχειας του
ελληνικού πολιτισµού στην διαµόρφωση του θεσµού των Επιδαυρίων; Ποια είναι η
ταυτότητα της σκηνής σήµερα; Παραµένει κυρίως χώρος επεξεργασίας της
ελληνικότητας ή είναι και πεδίο συνάντησης πολιτισµών; Τι θεωρείται αλόγιστη,
ακατάλληλη η «βέβηλη» χρήση του χώρου και µε ποια κριτήρια; Ποια είναι η
φυσιογνωµία των κοινών της Επιδαύρου; Το σκίτσο του καλλιτέχνη Διονύση
Καβαλλιεράτου στο εξώφυλλο του τεύχους, θέτει όλα αυτά τα ερωτήµατα συνοπτικά
µε µια αυτό-αναφορική εικόνα του θεάτρου. Η µακρόχρονη και πλούσια
πολιτισµική ιστορία της Επιδαύρου συνιστά η ίδια δραµατικό υλικό παράστασης
όπου ανιχνεύουµε, ως θεατές-αναγνώστες το θέατρο της νεοελληνικής ζωής.