Η χρήση της μεθόδου της αναστοχαστικής ομάδας από το χώρο της Συστημικής Οικογενειακής Θεραπείας στην Εκπαίδευση Ενηλίκων: απόψεις ειδικών ψυχικής υγείας – εκπαιδευτών/τριών ενηλίκων

PDF (ελληνικά)
Pubblicato: Δεκ 30, 2022
DOI: https://doi.org/10.12681/haea.30602
Niki Dedousi
Hellenic Open University
Abstract

Σκοπός της παρούσας έρευνας είναι η επίτευξη της σύνδεσης  των επιστημονικών περιοχών της Ψυχολογίας και της Εκπαίδευσης Ενηλίκων, επιχειρώντας τη διερεύνηση των απόψεων ειδικών ψυχικής υγείας – εκπαιδευτών/τριών ενηλίκων για τη χρήσης της μεθόδου της αναστοχαστικής ομάδας από το χώρο της Συστημικής Οικογενειακής Θεραπείας, στην Εκπαίδευση Ενηλίκων ως ένα εφαλτήριο για την προαγωγή της μετασχηματίζουσας μάθησης. Τα ερευνητικά ερωτήματα αφορούν τη διερεύνηση της δυνατότητας της αναστοχαστικής ομάδας να λειτουργήσει ως εργαλείο μετασχηματισμού, την ανάδειξη των προϋποθέσεων για την ανάπτυξη του κριτικού στοχασμού κατά τη χρήση της αναστοχαστικής ομάδας καθώς και τα πιθανά εμπόδια που μπορεί να αναδυθούν σε αυτή τη διαδικασία. Για το σκοπό αυτό χρησιμοποιήθηκε η ποιοτική μεθοδολογική προσέγγιση, διεξήχθησαν ημι-δομημένες συνεντεύξεις σε εννέα ειδικοί ψυχικής υγείας, οι οποίες έχουν εκπαιδευτεί και στην Εκπαίδευση Ενηλίκων και τα δεδομένα τα οποία εξήχθησαν αναλύθηκαν με τη μέθοδο της θεματικής ανάλυσης. Τα σημαντικότερα συμπεράσματα τα οποία προέκυψαν σχετίζονταν αρχικά με τις παραμέτρους της αναστοχαστικής ομάδας που μπορούν να ενισχύσουν τη μετασχηματιστική της λειτουργία, όπως η πολυφωνία, η απόσταση και το κλίμα που δημιουργείται μέσα στην ομάδα. Επιπλέον, αναδείχθηκε η αναγκαιότητα του να προηγηθεί εκπαίδευση των ατόμων που θα συμμετέχουν στη διαδικασία και η αξιοποίηση της αναστοχαστικής ομάδας σε αντικείμενα ανθρωπιστικών επιστημών ή σε συναντήσεις που αφορούν την προσωπική ανάπτυξη. Μερικά από τα εμπόδια που οι συμμετέχουσες ανέφεραν ότι μπορεί να ανακύψουν ήταν η δυσκολία που σχετίζεται με την αναγκαία έκθεση των ατόμων κατά τη συμμετοχή τους στην αναστοχαστική ομάδα, την ενεργοποίηση μηχανισμών άμυνας καθώς και την απροθυμία του φορέα. Τέλος, υπογραμμίστηκε από την πλειονότητα η σημαντικότητα του ρόλου του/της εκπαιδευτή/τριας ενηλίκων για την έκβαση της χρήσης της μεθόδου της αναστοχαστικής ομάδας στην Εκπαίδευση Ενηλίκων.

Article Details
  • Sezione
  • Articles
Creative Commons License

TQuesto lavoro è fornito con la licenza Creative Commons Attribuzione 4.0 Internazionale.

Authors who publish with this journal agree to the following terms:

    1. Authors retain copyright and grant the journal right of first publication with the work simultaneously licensed under a Creative Commons Attribution License that allows others to share the work with an acknowledgement of the work's authorship and initial publication in this journal.
    2. Authors are able to enter into separate, additional contractual arrangements for the non-exclusive distribution of the journal's published version of the work (e.g., post it to an institutional repository or publish it in a book), with an acknowledgement of its initial publication in this journal.
    3. Authors are permitted and encouraged to post their work online (e.g., in institutional repositories or on their website) prior to and during the submission process, as it can lead to productive exchanges, as well as earlier and greater citation of published work (See The Effect of Open Access).
Downloads
I dati di download non sono ancora disponibili.
Riferimenti bibliografici
Atkinson, R. L., Atkinson, R. C., Smith, E. (2003). Εισαγωγή στην Ψυχολογία του Hilgard. Π. Βορριά (επιμ.). Αθήνα: Παπαζήσης.
Αυγητίδου, Σ. (2007). Ο στοχαστικο-κριτικός εκπαιδευτικός ως ζητούμενο στην αρχική εκπαίδευση των εκπαιδευτικών: Η συμβολή του προγράμματος της πρακτικής άσκησης. Επιστήμες της Αγωγής, 1, 45-57. Ανακτήθηκε από: https://www.researchgate.net/publication/260989753_E_praktike_askese_sten_archike_ekpaideuse_ton_ekpaideutikon_Ereunetikes_prosengiseis
Braun, V. & Clarke, V. (2012). Thematic analysis. In H. Cooper, P. M. Camic, D. L. Long, A. T. Panter, D. Rindskopf, & K. J. Sher (Eds), APA handbook of research methods in psychology, Vol. 2: Research designs: Quantitative, qualitative, neuropsychological, and biological (pp. 57-71). Washington, DC: American Psychological Association.
Chang, J. (2010). The Reflecting Team: A Training Method for Family Counselors. The Family Journal, 18(1), 36–44. https://doi.org/10.1177/1066480709357731.
Cohen, L., Manion, L. & Keith, M. (2008). Μεθοδολογία Εκπαιδευτικής Έρευνας. Αθήνα: Μεταίχµιο.
Cook, S. (2006). An epistemological Journey in search of reflexivity and the authentic self: Family therapy theory and Intervention. (Phd Thesis). Available from: https://pdfs.semanticscholar.org/490a/96f35e8c7c82e25a26c4cf00f27746984375.pdf.
Everard, K. B., & Morris, G. (1999). Αποτελεσματική Εκπαιδευτική. Διοίκηση. (Δ. Κίκιζας, Μετάφ.). Πάτρα: Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο.
Frake, C. & Dogra, N. (2006). The use of reflecting teams in educational contexts. Reflective Practice, 7(2), 143–149. https://doi.org/10.1080/14623940600688340.
Heiden, L.A. & Hersen, M. (2009). Εισαγωγή στην Κλινική Ψυχολογία. Αθήνα: Πεδίο.
Jude, J. (2016). Seselelame: Reflective team approach to practice. The Journal of Practice Teaching and Learning, 14(1), 73-87. https://doi.org/10.1921/jpts.v14i1.885.
Κόκκος, Α. (2011). Οδηγός Μελέτης για τη Θ.Ε. ΕΚΕ52. Πάτρα: Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο.
Κόκκος, Α. (2005α). Θεωρητικό Πλαίσιο και Προϋποθέσεις Μάθησης. Τόμος Α’. Πάτρα: Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο.
Κοκκος, Α. (2005β). Εκπαιδευτικές Μέθοδοι. Τόμος Β’. Πάτρα: Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο
Κόκκος, Α. (Επιμ.) (2002). Διεθνής Συνδιάσκεψη για την Εκπαίδευση Ενηλίκων. Αθήνα: Μεταίχμιο.
Κωτσάκης Δ., Μουρελή Ε,, Μπίμπου Ι., Μπουτουλούση Ε. (2010) Αναστοχαστική πράξη. Ο αποκλεισμός στο σχολείο. Αθήνα: Νήσος
Mason, J. (2009). Η διεξαγωγή της ποιοτικής έρευνας. Αθήνα: Ελληνικά γράμματα.
Mezirow και συνεργάτες (2006). Η Μετασχηματίζουσα Μάθηση. Αθήνα: Μεταίχμιο.
Mitchell, T., F., Richard, D., Battistoni, R. M., Rost-Banik, C., Netz, R. & Zakoske, C. (2015). Reflective Practice that Persists: Connections Between Reflection in Service-Learning Programs and in Current Life. Michigan Journal of Community Service Learning, 21(2), 49-63.
Παπαγεωργίου, Η. (2010). Διερεύνηση των Επιστημολογικών Πεποιθήσεων Εκπαιδευτών Ενηλίκων: μια μελέτη περίπτωσης σε Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας. Στο Δ. Βεργίδης και Α. Κόκκος (επιμ.) Εκπαίδευση Ενηλίκων:Διεθνείς Τάσεις και Ελληνικές Διαδρομές. Αθήνα: Μεταίχμιο
Pender, R. & Stinchfield, T. (2012). A Reflective Look at Reflecting Teams. The Family Journal: Counseling and Therapy for Couples and Families, 20(2), 117-122.
Rogers, A. (1999). Η Εκπαίδευση Ενηλίκων. Αθήνα: Μεταίχμιο.
Τριανταφύλλου, Φ. (2012). Maturana ξανά! Μετάλογος, 21, 33-49.