Transformations of classic texts in the field of children's books: The Adventures of Don Quixote in Greek children's books


Published: Oct 25, 2021
Keywords:
Adaptation Literary Canon Don Quixote Transformation Mechanisms
Δημήτρης Κόκκινος
https://orcid.org/0000-0003-4104-6585
Abstract

Adaptation is one of the most common and crucial intertextual devices throughout the history of children’s literature. The books that are most often adapted from adult literature, for commercial as well as pedagogic reasons, are usually among the books that belong to the so-called literary canon. One of the most typical and interesting examples of a classic text’s adventures in adaptation, is Don Quixote by M. De Cervantes. By studying this text’s adaptations, we aimed to study the historical dimension of the adaptation process as well as its influence on the reception of the so-called classic literary texts and the continuation of the literary canon. At the same time, an additional goal was to research the level to which publishers appropriate classic texts and therefore mislead less experienced readers. Finally, we intended to shed more light on the transformation mechanisms that are adopted during the adaptation process in order to make an adult-oriented text suitable for a younger audience.

In order to answer the above questions, we had to research and analyze the existing children’s adaptation of Don Quixote in Greek, and to conduct a comparative study between those and accredited translations of the original text. At the literature review of those adaptations, it became apparent that there is an issue of “adaptation fallacy”, which stems from old-fashioned publishing practices for book promotion and marketing, which have been historically misleading mainly the less experienced readers. At the same time, the comparative and historical study of secondary texts confirms the cultural overlaps the source text is being subject to as well as the extremely intricate net of consecutive re-adaptations that occur before the child’s own reading experience. This fact reinforces the view that most people get to know classical heroes and legends of literature through adaptations in various manifestations of artistic expression.

Furthermore, we analyze the transformation mechanisms used on the source-text by the adapting agents in order to transform it to a more accessible text for the child, the intended-reader of their respective times. The above aspects of the subject under investigation showcase, in their whole, the dynamic and complex field where children’s literature meets the literature for adults and confirm the complexity, the timelessness and the inter-disciplinary and inter-cultural character of the adaptation process.

Article Details
  • Section
  • Scientific columns
Downloads
Download data is not yet available.
Author Biography
Δημήτρης Κόκκινος, University of Aegean
Ε.ΔΙ.Π., στο Π.Τ.Δ.Ε. του Πανεπιστημίου Αιγαίου
References
Αραμπατζής, Γ. (2019). «Τι είναι το αρχικείμενο. Μερικές σκέψεις για τον Όμηρο και τη Βίβλο». Στο Γ. Αραμπατζής et al. (Επιμ.), Ο Όμηρος και η ελληνική σκέψη (σσ. 43-51). Εκδόσεις εργαστηρίου μελέτης του θεσμικού λόγου, Ε.Κ.Π.Α.
Aixela, J. F. (1996). Culture-specific items in translation. In R. Alvarez & M. Carmen-Africa Vidal (Eds.), Translation, power, subversion (pp. 52-78). Multilingual Matters.
Berman, A. (1985). La traduction et la lettre ou l’auberge du lointain. Editions du Seuil.
Blanc, M. (2009). L’Adaptation de textes littéraire dans le cadre de la littérature de jeunesse: Le cas Pinocchio. Neohelicon, 36, 131-141. https://doi.org/10.1007/s11059-009-1013-1
Bloom, H. (1994). The Western Canon: The books and school of the ages. Harcourt Brace & Company.
Γαβριηλίδου, Σ. (2001). Μεταφράσεις-διασκευές στην ελληνική παιδική λογοτεχνία. Στο Δ. Δαμιανού & Σ. Οικονομίδου (Επιμ.), Αφηγήσεις που δεν τελειώνουν ποτέ… (σσ. 35-54). Παπαδόπουλος.
Cardwell, S. (2002). Adaptation revisited: Television and the classic novel. Manchester University Press.
Casal, G. M. (2010). Tras las huellas griegas de Don Quijote en sus andanzas por Bucarest, Esmirna, Trieste, Constantinopla, Nueva York y Atenas. Cervantes: Bulletin of the Cervantes Society of America, 30(1), 47-86.
Close, A. (2008). A Companion to Don Quixote. Boydell & Brewer.
Compagnon, A. (2001). Ο δαίμων της θεωρίας: λογοτεχνία και κοινή λογική (Α. Λαμπρόπουλος, Μτφρ.). Μεταίχμιο.
Davies, Ε. (2003). A Goblin or a Dirty Nose? The Translator, 9, 65-100.
Escarpit, D. (1980). Traduction et adaptation en littérature d’enfance et de jeunesse. NVL Διαθέσιμο στο http://www.nvl-larevue.fr/wp-content/uploads/2018/01/Article-Denise-Escarpit_Traduction.pdf
Foucault, M. (1966). Les mots et les choses. Gallimard.
Ζερβού, Α. (1999). Στη χώρα των θαυμάτων: Το παιδικό βιβλίο ως σημείο συνάντησης παιδιών-ενηλίκων. Πατάκης.
Genette, G. (1982). Palimpsestes : La littérature au second degré. Editions du Seuil.
Hutcheon, L. (2006). A theory of adaptation. Routledge.
Ιβάνοβιτς, Β. (2005). Η παρακαταθήκη του Δον Κιχώτη: Στιγμιότυπα από μια ιστορία «ερμηνειών» και «μεταφράσεων». Μετάφραση, 10, 236-244.
Jan, I. (1970). Le problème de l’adaptation. Bulletin d’analyses de livres pour enfants, 20, 23-34.
Jan, I. (1985). La littérature enfantine. Les Editions Ouvrières.
Καλβίνο, Ι. (2003). Γιατί να διαβάζουμε τους κλασικούς (Α. Χρυσοστομίδης, Μτφρ.). Καστανιώτης.
Καλκάνη, Ε. (2004). Αρχαία κωμωδία και παιδικό βιβλίο. Οι διασκευές του Αριστοφάνη. Αδημοσίευτη Διδακτορική Διατριβή, Τμήμα Επιστημών της Προσχολικής Αγωγής και του Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού, Πανεπιστήμιο Αιγαίου, Ρόδος.
Κανατσούλη, Μ. (2002). Αμφίσημα της παιδικής λογοτεχνίας (Ανάμεσα στην ελληνικότητα και την πολυπολιτισμικότητα). Σύγχρονοι Ορίζοντες.
Κανατσούλη, Μ. (2011). «Μετα-αφηγήσεις / διασκευές λαϊκών» παραμυθιών για παιδιά». Στο Δ. Δαμιανού & Σ. Οικονομίδου (Επιμ.), Αφηγήσεις που δεν τελειώνουν ποτέ… (σσ. 77-96). Παπαδόπουλος.
Καπλάνογλου, Μ. (2011). Οι πολλαπλές διαστάσεις της «διασκευής» στο παραμύθι: Η εισαγωγή των κλασικών παραμυθιών στην Ελλάδα. Στο Δ. Δαμιανού & Σ. Οικονομίδου (Επιμ.), Αφηγήσεις που δεν τελειώνουν ποτέ… (σσ. 97-109). Παπαδόπουλος.
Klingberg, G. (1986). Children’s fiction in the hands of the translators. Gleerup.
Laparra, M. (1996). Les adapteurs de romans : des bienfaiteurs méconnus ? La Revue des Livres pour Enfants, 170, 73-80.
León, Esther Laso y. (2006). Réécrire pour les jeunes. In C. Boulaire (Eds.), Le livre pour enfants : Regards critiques offerts à Isabelle Nières-Chevrel … (pp. 103-117). Presses universitaires de Rennes.
Μπόρχες, Χ. Λ. (2007). Δοκίμια (Α. Κυριακίδης, Μτφρ). Ελληνικά Γράμματα.
Mathieu, F. (1992). Adaptation, forme convenable, ou le défaut de la cuirasse. La Revue des livres pour enfants, 145, 86-90.
Ντελόπουλος, Κ. (1995). Παιδικά και νεανικά βιβλία του 19ου αιώνα. Εταιρεία Ελληνικού Λογοτεχνικού και Ιστορικού Αρχείου.
Ντελόπουλος, Κ. (2008). Τα παιδικά αναγνώσματα των πάππων μας. Η ευρωπαϊκή σκηνή και το ελληνικό προσκήνιο. Πατάκη.
Ντενίση, Σ. (1995). Μεταφράσεις μυθιστορημάτων και διηγημάτων 1830-1880. Εισαγωγική μελέτη και καταγραφή. Περίπλους.
Nières, I. (1974). Les Livres pour enfants et l’adaptation. Études littéraires, 7, 143-158.
Nikolajeva, M. (1996). Children's literature comes of age: Toward a new aesthetic. Garland Pub.
Nikolajeva, M. (2006). What do we translate when we translate children’s literature? In S. Beckett & M. Nikolajeva (Eds.), Beyond Babar: The European tradition in children’s literature (pp. 277-297). The Scarecrow Press.
Οικονομίδου, Σ. (2011). «Εισαγωγή-Θεωρητικά προλεγόμενα». Στο Δ. Δαμιανού & Σ. Οικονομίδου (Επιμ.), Αφηγήσεις που δεν τελειώνουν ποτέ… (σσ. 7-16). Παπαδόπουλος.
Οικονομίδου, Σ. (2016). Το παιδί πίσω από τις λέξεις. Ο εννοούμενος αναγνώστης των παιδικών βιβλίων. Gutenberg.
Oittinen, R. (2000). Translating for Children. Garland Publishing.
Οrdine, Ν. (2016). Οι κλασικοί στη ζωή μας (Μ. Σπυριδοπούλου, Μτφρ.). Άγρα.
Puyal, M. (2015). For the amusement of the Merry little subjects: How British children Met Don Quixote in the Long Eighteenth Century. Anales Cervantinos, 47, 133-158.
Rodríguez, B. (2015). Assessing literary adaptations and translations for children: Don Quixote in English. New Review of Children's Literature and Librarianship, 21, 133-160.
Σαμουήλ, Α. (2007). Ιδαλγός της ιδέας: Η περιπλάνηση του Δον Κιχώτη στην ελληνική λογοτεχνία. Πόλις.
Sanders, J. (2006). Adaptation and appropriation. Routledge.
Shavit, Z. (1986). Poetics of children's literature. University of Georgia Press.
Spitzer, L. (1962). On the Significance of Don Quijote. MLN, 77, 113-129. https://doi.org/10.2307/3042856
Stam, R. (2000). Beyond Fidelity: The dialogics of adaptation. In J. Naremore (Ed.), Film adaptation … (pp. 54-76). Rutgers.
Steiner, G. (2004). Μετά τη Βαβέλ (Γ. Κονδύλης, Μτφρ). Scripta.
Stephens, J., & McCallum, R. (1998). Retelling stories, framing culture: Traditional story and metanarratives in children’s literature. Garland Pub.