Educational policy about literacy in the first Venizelos' government as part of the broader evolutionary political orientations


Evaggelia Kalerante
Theodoros Eleftherakis
Konstantinos Galanis
Abstract

The present paper examines the legislative proposals included in the educational draft laws of 1913. The proposals were associated with proposed political modernization, highlighting structured theoretical democratic discourse. The proposed legislative changes in primary and secondary education related critical literacy with the effective integration of male and female citizens into the system in the context of changing and differentiated political and social conditions. The political content of the educational draft laws was emphasized and was related to the overall political views of E. Venizelos’ first government. The political discourse of that period also included novel attitudes about the state’s effective organization and welfare policies for citizens. Moreover, an internationalized narrative about the policy of rights had already been established. Education was part of the welfare policy, as an attempt was made to educate and train citizens so that they had more opportunities to enter the labor market. At the same time, a request to restore all fields of the economy was highlighted, while the citizens’ education became a necessity. More specifically, utilizing human resources was based on the investment in human capital. Reference was made to a structural and operational correlation between education and the economy. In this respect, education should effectively contribute to economic development. Different objectives tied to primary and secondary education organization were defined by critical literacy. This way, the conditions of restructuring political practice were formed and orientated towards the participation of citizens in the operations of a civil society and political monitoring. 

Underprivileged citizens, that is, those of lower strata and capital, were taken into account in social and strata terms. The draft laws were conducive to legalizing a version of political democratic narrative which forms the basis of conceptualizing social and political peculiarities within a more general transition policy to an industrial society. Their integration and adjustment systems are rather complicated. The issue of critical literacy in the 1913 draft laws was connected to democratization and the removal of political dysfunction in order to reinforce democratic pluralistic institutions. The issue of democratic modernization, democratic structure and the necessity for economic reconstruction created a different political discourse about the dynamics of systems, education included. Critical literacy is studied in correlation to the historic peculiarity which formed a different paradigm of functional education. The preamble, as textual discourse, is studied in comparison with the proposed educational reform, so as to highlight the intentions of the individuals involved in forming educational policy on critical literacy as well as their normative expectations. Although the 1913 draft laws were not passed, their structural interpretative approach serves for a subtle analysis of political objectives within a proposal for a different type of literacy.

Article Details
  • Section
  • Articles
Downloads
Download data is not yet available.
References
Αλιβιζάτος, Ν. (1981). Εισαγωγή στην ελληνική συνταγματική ιστορία 1821-1941. Αθήνα: Σάκκουλας.
Αντωνίου, Α. (1987). Τα προγράμματα της Μέσης Εκπαίδευσης 1833-1929. Αθήνα: ΙΑΕΝ.
Ασπρέας, Γ. (1930). Πολιτική ιστορία της Ν. Ελλάδος 1821-1928. Αθήνα: Σιδέρης.
Γληνός, Δ. (1913). Τα εκπαιδευτικά Νομοσχέδια. ΔΕΟ, 3, 278-279.
Γληνός, Δ. (1921). Γυναικείος Ανθρωπισμός. Αθήνα: Ανωτέρα Γυναικεία Σχολή.
Γληνός, Δ. (1928). Ένας άταφος νεκρός, μελέτες για το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Αθήνα: Ράλλης.
Δημαράς, Α. (1977). Εκπαίδευση 1882-1913. Στο Γ. Χριστόπουλος & Ι. Μπαστιάς (Επιμ.), Ιστορία του ελληνικού έθνος (Τόμος ΙΔ΄, σσ. 409-413). Αθήνα: Εκδοτική Αθηνών.
Δημαράς, Α. (Επιμ.). (1986). Η μεταρρύθμιση που δεν έγινε, τεκμήρια ιστορίας (Τόμος. Α΄, Τόμος Β΄). Αθήνα: Ερμής.
Δημαράς, Α. (1994). Εκπαιδευτικός Όμιλος. Κατάλογος μελών 1910-1927. Σύνθεση-Περιγραφή-Εκτιμήσεις. Αθήνα: Εταιρεία Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού.
Δημαράς, Α., & Αθανασιάδης, Χ. (2004). Ελληνικά Παιδαγωγικά Περιοδικά 1831-1991. Αθήνα: Κέντρο Εκπαιδευτικής Έρευνας.
Διαμαντόπουλος, Θ. (1985). Οι Πολιτικές Δυνάμεις της Βενιζελικής Περιόδου (Τόμος Α΄). Αθήνα: Σάκκουλα.
Ηλιού, Φ. (1983). Από το Μυστριώτη στον Λένιν. Στο Τομέας Φιλοσοφίας Φιλοσοφικής Σχολής Πανεπιστημίου Ιωαννίνων (Επιμ.), Δημήτρης Γληνός. Παιδαγωγός και Φιλόσοφος (σσ. 11-23). Αθήνα: Gutenberg.
Καλεράντε, Ε. (2006). Εκπαιδευτική πολιτική: Τα νομοσχέδια του 1913. Αθήνα: Σίσυφος.
Κουλούρη, Χ. (1988). Ιστορία και Γεωγραφία στα ελληνικά σχολεία 1834-1914. Αθήνα: Επικαιρότητα.
Κυπριανός, Π. (2004). Συγκριτική ιστορία της Ελληνικής εκπαίδευσης. Αθήνα: Βιβλιόραμα.
Ληξουριώτης, Γ. (1986). Οι κοινωνικές και νομικές αντιλήψεις για το παιδί τον πρώτο αιώνα του νεοελληνικού κράτους. Αθήνα: Δωδώνη Εκδοτική ΕΠΕ.
Macedo, D. (1987). Literacy: Reading the Word and the World. London: Praeger.
Μακρυνιώτη, Δ. (1977). Παιδική Ηλικία. Αθήνα: Νήσος.
Μαυρογορδάτος, Γ. (1992). Βενιζελισμός και αστικός εκσυγχρονισμός. Στο Γ. Μαυρογορδάτος & Χ. Χατζηιωσήφ (Επιμ.), Βενιζελισμός και αστικός εκσυγχρονισμός (σσ. 306-314). Ηράκλειο: Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης.
Montessori, M. (1912). The Montessori method: Scientific pedagogy as applied to child education in the children's houses with additions and revisions. London: Williams Press.
Μουζέλης, Ν. (1978). Νεοελληνική κοινωνία- όψεις υπανάπτυξης. Αθήνα: Εξάντας.
Μπαλτά, Σ. (2000). Τα Ελληνικά παιδαγωγικά περιοδικά (1898-1930). Από την εθνική αγωγή στη νέα αγωγή και το σχολείο εργασίας. Αθήνα: Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Μπουζάκης, Σ. (1986). Νεοελληνική εκπαίδευση (1821-1985). Αθήνα: Gutenberg.
Μπουζάκης, Σ., & Τζήκας, Χ. (1996). Η κατάρτιση των δασκάλων, διδασκαλισσών και νηπιαγωγών. Αθήνα: Gutenberg.
Νούτσος, Π. (1990). Η Σοσιαλιστική σκέψη στην Ελλάδα (Τομ. Α). Αθήνα: Γνώση.
Νούτσος, Χ. (1999). Ιδεολογία και εκπαιδευτική πολιτική. Αθήνα: Θεμέλιο.
Palmer, J., & Bresler, L. (2001).Fifty major thinkers on education: From Confucius to Dewey. London: Routledge.
Πατρικίου - Σταυρίδη, Ρ. (1994). Πολιτικές θεωρίες και προτάσεις μετά τους βαλκανικούς πολέμους. Στο Δ. Σολομού (Επιμ.), Έθνος- κράτος- εθνικισμός (σσ. 319-335). Αθήνα: Εταιρεία Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας.
Σβορώνος, Ν. (1972). Επισκόπηση της Νεοελληνικής Ιστορίας. Αθήνα: Θεμέλιο.
Schulze, R., & Pintner, R. (2013). Experimental psychology and pedagogy; for teachers, normal colleges, and universities. London: Forgotten Books.
Τσαούσης, Δ. Γ. (1983). Ελληνισμός και ελληνικότητα. Στο Δ. Γ. Τσαούση (Επιμ.), Ελληνισμός, ελληνικότητα, ιδεολογικοί και βιωματικοί άξονες της νεοελληνικής κοινωνίας (σσ. 15-25). Αθήνα: Εστία.
Φραγκουδάκη, Α. (1977). Ο εκπαιδευτικός δημοτικισμός και ο γλωσσικός συμβιβασμός του 1911. Ιωάννινα: Πανεπιστημιακές εκδόσεις.
Φραγκουδάκη, Α. (1979). Η τεχνική εκπαίδευση και η μυθολογία της. Σύγχρονα θέματα, 4, 9-22.
Χαρίτος, Χ. (1998). Το ελληνικό νηπιαγωγείο και οι ρίζες του. Αθήνα: Gutenberg
Χατζηστεφανίδης, Θ. (1986). Ιστορία της Νεοελληνικής Εκπαίδευσης 1921-1986. Αθήνα: Παπαδήμας.
Χατζηστεφανίδου, Σ. (2008). Ιστορία της Προσχολικής Αγωγής: Ανθρωπολογικές και παιδαγωγικές αντιλήψεις - Πρακτικές ανατροφής - Θεσμοί φροντίδας και εκπαίδευσης. Από τις απαρχές της κοινωνικής οργάνωσης μέχρι το 19ο αιώνα (Τόμος Α). Θεσσαλονίκη: Εκδοτικός Οίκος Αδελφών Κυριακίδη.
Ψυχοπαίδης, Κ. (1994). Εθνικισμός, εθνισμός και δημοκρατία. Στο Δ. Σολομού (Επιμ.), Έθνος – κράτος - εθνικισμός (σσ. 53-66). Αθήνα: Εταιρεία Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας.