ΜΕΤΑΠΑΝΔΗΜΙΚΟΣ ΘΕΤΙΚΙΣΜΟΣ, ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟΥ ΟΓΚΟΥ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗΤΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ: Ο ΕΑΥΤΟΣ ΔΙΧΩΣ ΝΟΗΜΑ

Περίληψη

Η εξέλιξη των δυτικών κοινωνιών προς τον αυξανόμενο ατομισμό φαίνεται να συνοδεύεται από μια υποβάθμιση ή μια απώλεια σπουδαιότητας των περισσοτέρων από τα παραδοσιακά πρότυπα, όπως οι διαβατήριες τελετουργίες και ορισμένα θεσμικά ή ιδεολογικά σημεία αναφοράς. Η υγειονομική κρίση, εξαιτίας της πανδημίας του covid-19, μοιάζει ως εάν να κατευθύνει το άτομο σε μια εποχή επιτακτικής προσομοίωσης μεταφέροντας στον κυβερνοχώρο μεγάλο μέρος των ψυχοκοινωνικών και επικοινωνιακών διεργασιών του φυσικού περιβάλλοντος. Τα ζητήματα που απασχολούν το παρόν άρθρο επικεντρώνονται στην αναζήτηση νοήματος στην νέα μεταπανδημική ψηφιακή πραγματικότητα καθώς και στην επιστροφή του θετικισμού, κατά τον εικοστό πρώτο αι., στις κοινωνικές και ανθρωπιστικές επιστήμες ως απόρροια των παραπάνω. Τα ερωτήματα που προσπαθούμε να προσεγγίσουμε, μέσω του θεωρητικού συλλογισμού του παρόντος άρθρου, επικεντρώνονται στο συσχετισμό της ανθρώπινης φύσης με την κουλτούρα και τη συλλογικότητα στην εποχή της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Ποιο άραγε είναι το κοινωνιο-πολιτισμικό πεπρωμένο του ατόμου στο κατώφλι της τεχνητής νοημοσύνης; Γιατί το επιστημονικό επιχείρημα απορρίπτει το ανθρωποκεντρικό κεκτημένο και επικεντρώνεται στη μίμηση, μέσω της προσομοίωσης, του διανοητισμού και εν τέλει στη μίμηση, μέσω της προσομοίωσης, του ανθρώπινου;

Λέξεις-κλειδιά: νόημα, κουλτούρα, τελετουργία, εαυτός, θετικισμός, τεχνητή νοημοσύνη