Θεατροκρατία και επαναστατική μάζα κατά τον Κώστα Παπαϊωάννου


Ζαχαρούλα Θεοδώρου
Abstract

Στην αρχαϊκή Αθήνα, κατά την πρώτη φάση της Δημοκρατικής Επανάστασης, ο Δήμος συμμετέχει ενεργητικά στην ιστορική ζωή της οργανωμένης κοινωνίας και ελέγχει τους φορείς της εξουσίας μέσω της ενθουσιαστικής του επικοινωνίας με τις αξίες που εκφράζει η τραγωδία. Την ενσωμάτωση της τραγωδίας στις υπεύθυνες λειτουργίες του κράτους ονομάζει ο Κώστας Παπαϊωάννου «θεατροκρατία». Τραγωδία και Δημοκρατία αναπτύσσονται παράλληλα και συγχρόνως, ως δύο αλληλοσυμπληρούμενες μορφές μιας ενιαίας στάσης απέναντι στην Ιστορία. Η θεατροκρατία ολοκληρώνει τη Δημοκρατία, γονιμοποιώντας την επαναστατική μάζα με ένα συνειδητό Νόημα και συγκροτώντας τη σε κοινότητα. Ο τραγικός Μύθος, διά του «πάθους-μάθους», υπερνικά το Μηδέν και φανερώνει την αιώνια —και απρόσβλητη από την ανθρώπινη Ύβρη— κοσμική τάξη: τη Δίκη.  Η Δίκη δεν συμβολίζει μόνο τη δικαστική εξουσία της ευνομούμενης πολιτείας ή την ανώτατη συντακτική αρχή της επαναστατικής δημοκρατίας, αλλά και τη μεταφυσική ενότητα του Σύμπαντος, τη δύναμη που σώζει το Ον από τις καταστροφικές κοσμικές συνέπειες των ανθρώπινων πράξεων.

Article Details
  • Section
  • Άρθρα
Downloads
Download data is not yet available.
References
Αισχύλος. Χοηφόροι.
Παπαϊωάννου, Κώστας. Κόσμος και Ιστορία – ελληνική κοσμολογία και δυτική εσχατολογία. Αθήνα: Εναλλακτικές Εκδόσεις, 2000.
Παπαϊωάννου, Κώστας. Μάζα και ιστορία. Αθήνα: Εναλλακτικές Εκδόσεις, 2011.
Πλάτων. Νόμοι.
Σοφοκλής. Αντιγόνη.
Most read articles by the same author(s)