Η τοπική θεραπεία στις πυώδεις δερματίτιδες του σκύλου

PDF (English)
Δημοσιευμένα: Jan 31, 2018
DOI: https://doi.org/10.12681/jhvms.15702
Λέξεις-κλειδιά:
Τοπική θεραπεία πυώδεις δερματίτιδες Σκύλος
A. F. KOUTINAS (Α.Φ. ΚΟΥΤΙΝΑΣ)
Κλινική Παθολογίας Ζώων Αναψυχής, Τμήμα Κτηνιατρικής, Α.Π. Θ.
M. N. SARIDOMICHELAKIS (Μ.Ν. ΣΑΡΙΔΟΜΙΧΕΛΑΚΗΣ)
Κλινική Παθολογίας Ζώων Αναψυχής, Τμήμα Κτηνιατρικής, Α.Π. Θ.
Περίληψη

Η τοπική θεραπεία σε σκύλους με πυώδεις δερματίτιδες αποσκοπεί στην εξουδετέρωση των υπευθύνων βακτηριδίων και στην αποκατάσταση της ακεραιότητας της επιδερμίδας και του θυλάκου των τριχών. Στις περισσότερες επιπολής και εν τω βάθει πυώδεις δερματίτιδες η τοπική αγωγή σπάνια μόνο είναι από μόνη της αποτελεσματική. Όμως η σωστή χρήση της ανακουφίζει το ζώο και επιταχύνει την ανταπόκριση στη συστηματική αντιβιοθεραπεία. Αντίθετα, στις επιφανειακές ή ψευδείς πυώδεις δερματίτιδες συνήθως είναι αρκετή. Μεταξύ των διαφόρων αντιβακτηριδιακών ουσιών που έχουν χρησιμοποιηθεί κατά καιρούς, ευρεία εφαρμογή βρίσκουν το υπεροξείδιο του βενζοϋλίου, το γαλακτικό αιθΰλιο, η ποβιδόνη, η τρικλοζάνη και ορισμένα αντιβιοτικά όπως η μουπιροσίνη, το φουσιδικό οξύ, η νεομυκίνη και η κλινδαμυκίνη. Επιπλέον για την τοπική θεραπεία των επιφανειακών κυρίως πυωδών δερματίτιδων μπορούν να χρησιμοποιηθούν και τα γλυκοκορτικοειδή, οι ξηραντικές σκόνες και οι στυπτικές ουσίες, ενώ η υδροθεραπεία με τη μορφή επιθεμάτων ή λουτρών δίνει θεαματικά αποτελέσματα σε σκύλους με εν τω βάθει πυώδη δερματίτιδα. Τέλος, εκτός από τη δραστική ουσία, ιδιαίτερη σημασία έχει και η επιλογή της κατάλληλης φαρμακοτεχνικής μορφής ανάλογα με το είδος, τη διασπορά και την έκταση των δερματικών αλλοιώσεων.

Λεπτομέρειες άρθρου
  • Ενότητα
  • Special Article
Creative Commons License

Αυτή η εργασία είναι αδειοδοτημένη υπό το CC Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση 4.0.

Οι συγγραφείς των άρθρων που δημοσιεύονται στο περιοδικό διατηρούν τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας επί των άρθρων τους, δίνοντας στο περιοδικό το δικαίωμα της πρώτης δημοσίευσης.

Άρθρα που δημοσιεύονται στο περιοδικό διατίθενται με άδεια Creative Commons 4.0 Non Commercial και σύμφωνα με την άδεια μπορούν να χρησιμοποιούνται ελεύθερα, με αναφορά στο/στη συγγραφέα και στην πρώτη δημοσίευση για μη κερδοσκοπικούς σκοπούς.

Οι συγγραφείς μπορούν να καταθέσουν το άρθρο σε ιδρυματικό ή άλλο αποθετήριο ή/και να το δημοσιεύσουν σε άλλη έκδοση, με υποχρεωτική την αναφορά πρώτης δημοσίευσης στο J Hellenic Vet Med Soc

Οι συγγραφείς ενθαρρύνονται να καταθέσουν σε αποθετήριο ή να δημοσιεύσουν την εργασία τους στο διαδίκτυο πριν ή κατά τη διαδικασία υποβολής και αξιολόγησής της.

Λήψεις
Τα δεδομένα λήψης δεν είναι ακόμη διαθέσιμα.
Αναφορές
Scott DW, Miller WH, Griffin CE. Dermatologie therapyBacterial skin diseases. In: Small Animal Dermatology. 5th ed, W.B. Saunders Co, Philadelphia, 1995:174-277,279-328.
Arndt ΚΑ, Mendenhall PV, Sloan KB, Perrin JH. The pharmacology of topical therapy. In: Dermatology in General Medicine. 4th ed, McGraw-Hill Inc., New York, 1993: 2837-2846.
Franz TJ. Kinetics of cutaneous drug penetration. Int J Dermatol 1983,22: 499-505.
Gyrd-Hansen N, Brimer L, Rasmussen F. Percutaneous absorption of organophosphorus insecticides in pigs-The influence of different vehicles. J Vet Pharmacol Ther 1993, 16:174-180
Ihrke PJ. Bacterial Skin Disease in the Dog-Α Guide to Canine Pyoderma. Bayer AG, 1996.
Kwochka ΚW. Expectations of topical therapy. Proc XIX W.S.AV.A World Congress, Durban 1994: 252-254.
Kwochka KW. Recurrent pyoderma. In: Current Veterinary Dermatology: the Science and Art of Therapy. Mosby Year Book, St. Louis 1993: 3-21.
De Boer DJ. Management of chronic and recurrent pyoderma in the dog. In: Kirk's Current Veterinary Therapy XII. W.B. Saunders Co., Philadelphia, 1995: 611-617.
Lloyd DH. Therapy for canine pyoderma. In: Kirk's Current Veterinary Therapy XI. W.B. Saunders Co., Philadelphia, 1992: 539-544.
Guaguere E. Topical treatment of canine and feline pyoderma. Vet Dermatol 1996,7:145-151.
Kwochka KW. Rational shampoo therapy in veterinary dermatology. In Proc. 11 th Ann Kal Kan Symp. for the Treatment of Small Animal Diseases, Vermon 1989: 87.
Hill PB, Monello ΚΑ. Canine pyoderma. J Am Vet Med Assoc 1994,203: 334-340.
Halliwell REW. Rational use of shampoos in veterinary dermatology. J Small Anim Pract 1991, 32: 401-407.
Lloyd DH, Reyss Brion A Le peroxyde de benzoyle: efficacitéclinique et bactériologique dans le traitement des pyodermites chroniques. Prat Med Chirurg Anim Compan 1984,19: 445-449.
Scott DW. A clinical study on the effect of two commercial veterinary benzoyl peroxide shampoos in dogs. Canine Pract 1994,19: 7.
Kligman AM, Leyden JJ, Stewart R. New uses for benzoyl peroxide. A broad spectrum antimicrobial agent. Int J Dermatol 1977,16:413-417.
Kwochka KW, Kowalski JJ. Prophylactic efficacy of four antibacterial shampoos against Staphylococcus intermedius in dogs. Amer J Vet Res 1991,52:115-118.
Scott DW. Clinical assessment of topical benzoyl peroxide in treatment of canine skin diseases. Vet Med 1979,74:808-813.
Ascher F, Maynard L, Laurent J, Goubet B. Controlled trial of ethyl lactate and benzoyl peroxide shampoos in the management of canine surface pyoderma and superficial pyoderma. In: Advances in Veterinary Dermatology. Vol 1, Baillier Tindal, London, 1990: 375-382.
Prottey G, George D, Leech RW. The mode of action of ethyl lactate as a treatment for acne. British J Dermatol 1984,110: 475-485.
Gilman AG, Rail TW, Nies AS, Taylor P. The Pharmacological Basis of Therapeutics. 8th ed, Pergamon Press, New York, 1990.
Jaya J, Lagrange B. Les antiseptiques cutanés. Rev Pract 1987, 37:1900-1907.
Cambel KJ, Weisger R, Cross T, Anderson EE, Kakona J. Effects of four antibacterial soap/shampoos on surface bacteria of the skin of dogs. Proc 10th Ann Meet A.A.V.D., A.C.V.D., Santa FE, 1995: 43-44.
Lee AH, Swam SF, Mc Guire J, Hughes K. Effects of Chlorhexidine diacetate, povidone iodine and polyhydroxydine on wound healing in dogs. J Am Anim Hosp Assoc 1988,24: 77-84.
Sousa GA, Kwochka KW. Shampoos and other topical therapy. In: Advances in Veterinary Dermatology. Vol 1, Baillier Tindal, London, 1990:434-436.
Parenti MA, Hatfield SM, Keyden JJ. Mupirocin, a topical antibiotic with a unique structure and mechanism of action. Clin Pharmacol 1987,6:761-770.
Leyden JS. Mupirocin: a new topical antibiotic. Semin Dermatol 1987, 6:48-54.
Geoffray G, Chosidow O, Revuz J. La mupirocine: pharmacologie et indications thérapeutiques. Ann Dermatol Venerol 1990,177:753-757.
Ward A, Campoli-Richards DM. Mupirocine: a review of its antibacterial activity, pharmacokinetic properties and therapeutic use. Drugs 1986, 32:425-444.
Lawrence GM, Mackenzie Τ, Pagasok Thow JG, Prince WT, Thawley AR, Lanham EM. Systemic absorption of mupirocin after application of mupirocin ointment to healthy and dermatologically diseased skin. J Dermatol Treatment 1989, 1:83-86.
Burrows AK. Residual antimicrobial action of 2% mupirocin ointment (Bactoderm). Proc 11th Ann Meet A.A.V.D., A.C.V.D., Charleston, 1994:35.
Rode H, Hanholo D, Dellet PM, Millar AJW, Cynes S. Efficacy of mupirocin in methicilline resistant Staphylococcus aureus, burn wound infection. Antimicrob Agents Chemother 1989,33:1358-1361.
Ihrke PJ, Gross TL. Canine mucocutaneous pyoderma. In: Kirk's Current Veterinary Therapy XII. W.B. Saunders, Philadelphia, 1995:618-619.
Schroeder H, Swan GE, Berry WL, Pearson J. Efficacy of a topical antimicrobial- antiinflamatory combination in the treatment of pyotraumatic dermatitis in dogs. Vet Dermatol 1996,7:163-170.
Ihrke PJ, Gross TL. Clinico-pathologic conferences in dermatology: Superficial spreading pyoderma. Vet Dermatol 1994,4: 33-36.
Τα περισσότερο διαβασμένα άρθρα του ίδιου συγγραφέα(s)