Το παραμύθι ως μέσο εξοικείωσης τον παιδιού με την έννοια του θανάτου: Συναισθηματικές αντιδράσεις μαθητών από αστικές και αγροτικές περιοχές.


Δημοσιευμένα: Ιουλ 1, 2007
Λέξεις-κλειδιά:
Παιδί θάνατος συναισθηματικές αντιδράσεις παραμύθι
Αγγελική Νικολακοπούλου (Aggeliki Nikolakopoulou)
Μαρία Ζαφειροπούλου (Maria Zafiropoulou)
Περίληψη

Η παρούσα έρευνα είχε ως στόχο να μελετήσει και να συγκρίνει τα συναισθήματα μαθητών από αστικές και αγροτικές περιοχές, μετά την αφήγηση έντεχνου και λαϊκού παραμυθιού, το οποίο πραγματεύεται την απώλεια προσφιλούς ύπαρξης. Το δείγμα αποτελείτο από 130 μαθητές, ηλικίας 8 ετών και εξετάστηκαν τα συναισθήματα της χαράς, της λύπης, του θυμού, του άγχους και της ζωντάνιας. Από την ανάλυση των αποτελεσμάτων προέκυψε, ότι η αφήγηση τόσο έντεχνου, όσο και λαϊκού παραμυθιού με θέμα το θάνατο ανθρώπου, επηρεάζει εξίσου τα συναισθήματα των παιδιών της πόλης και των παιδιών του χωριού. Αντίθετα η σύγκριση των ομάδων των παιδιών από αστικές περιοχές και των παιδιών από αγροτικές, μετά την αφήγηση παραμυθιού με θέμα το θάνατο ζώου, έδειξε μεγαλύτερη συναισθηματική φόρτιση στα παιδιά της πόλης.

Λεπτομέρειες άρθρου
  • Ενότητα
  • Επιστημονική αρθρογραφία & εκπαιδευτικές δράσεις
Λήψεις
Τα δεδομένα λήψης δεν είναι ακόμη διαθέσιμα.
Αναφορές
Αναγνωστόπουλος, Β.Δ., & Λιάπης, Κ. (1995). Λαϊκό παραμύθι και Παραμυθάδες στην Ελλάδα. Αθήνα: Καστανιώτης.
Αναγνωστόπουλος, Β. Δ. (1987) Θέματα παιδικής λογοτεχνίας. Α' Ανιχνεύσεις. Αθήνα: Καστανιώτης.
Αναγνωστόπουλος, Β.Δ. (1996). Τάσεις και εξελίξεις της παιδικής λογοτεχνίας. Αθήνα: Οι εκδόσεις των φίλων.
Αναγνωστόπουλος, Β.Δ. (2002). Τέχνη και Τεχνική τον Παραμυθιού. Αθήνα: Καστανιώτης.
Bacque, M. F. (2001). Πένθος και υγεία άλλοτε και σήμερα. Αθήνα: Θυμάρι.
Baum, Η. (2003). Η γιαγιά πήγε στον ουρανό; Αθήνα: Θυμάρι.
Beauchamp, N.W. (1974). The young child's perception of death. (Doctoral dissertation Purdue University, 1974). Dissertation Abstracts International, 35, 3288A-3289A (University Microfilms) No 74-26, 684.
Benoliel, J. Q. (1993). Personal care in an impersonal world. In J . D. Morgan (Ed.), Personal care in an impersonal world: A multidimensional look at bereaυement (pp.3-13). Amiryville, N. Y: Baywood.
Benoliel, J. Q. (1994). Death and Dying as a Field of Inquiry. In B. Croless, B. B. Germino, & M. Pittman (Eds), Dying, Death and Bereavement: Theoretical Perspectives and Other Ways of Knowing (pp.3-13). Boston: Jones and Bartlett.
Benoliel, J. Q., & Denger L. F. (1995). Institutional Dying: A Convergence of Cultural Values, Technology, and social Organization. In H. Wass, & R. Neimeyer (Eds), Dying: Facing the Facts (pp. 117-141) Washington, D. C: Taylor & Francis.
Benoliel, J. Q. (1998). Εξελίξεις στο Χώρο της Θανατολογίας. Στο Μ.
Νίλσεν, & Δ. Παπαδάτου (επιμ.). Το Πένθος στη Ζωή μας (σσ. 12-29). Αθήνα: Μέριμνα.
Boite, J., & Polivka, G.Ü913-1932). Ammerkungen zu den Kinderund Hausmarchen der Bruder Grimm, τόμοι 1-5 Leipzig.
Bowlby, J. (1969). Attachment and loss (Vol. 1). New York: Basic Book.
Bowlby, J. (1973). Attachment and loss (Vol. 2). New York: Basic Book.
Campbell, J. (1988). The Power of Myth. London: Doubleday.
Childers, P., & Wimmer, M. (1971). The concept of death in early childhood. Child Development, 42, 1299-1301.
Cole, M., & Cole, S. (2002). Η ανάπτυξη, των παιδιών. Αθήνα: Τυπωθήτω, Γιώργος Δάρδανος.
Collick, Ε. (1986). Through Grief. Darton: Longman & Todd.
Cooper, J. C. (1988). Ο Θαυμαστός Κόσμος των Παραμυθιών. Αθήνα: Θυμάρι.
Ελληνικά Παραμυθιά. (2002). Αθήνα: Κολλάρος και Σία.
Engel, G. L. (1977). The Need for a New Medical Model. A Challenge for Biomedicine Science, 196:129-136.
Ζαφειροπούλου, M. & Θάνου Α. (2004). Η παιδική αισιοδοξία ως μέσο ψυχολογικής ανοσοποίησης. Στο Μ. Ζαφειροπούλου & Γ. Κλεφτάρας (επιμ.). Εφαρμοσμένη Κλινική Ψυχολογία τον Παιδιού, (σσ. 273-304). Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα.
Gersie, Α. (2002). Και η Ζωή Συνεχίζεται. Αθήνα: Κέδρος.
Gottman, J. (2000). Η Συναισθηματική νοημοσύνη των παιδιών. Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα.
Κακαβούλης, Α. (1997). Συναισθηματική Ανάπτυξη και Αγωγή. (Δεν
υπάρχουν περισσότερα στοιχεία στο βιβλίο του).
Κανατσούλη, Μ. (2002). Εισαγωγή και κριτική της παιδικής λογοτεχνίας. Θεσσαλονίκη: University Studio Press.
Kane, Β. (1979). Children's concepts of death. Journal of Genetic
Psychology, 134, 141-145.
Kaplan, H., & Sadocks, B. (1996). Ψυχιατρική. Αθήνα: Ιατρικές Εκδόσεις Λίτσας.
Kenyon, Β. L. (2001). Current Research children's components of death. A Critical review. The Journal of Death and Dying, 43, 69-91.
Κυριαζόπουλος, Γ. (1990). Παιδική ηλικία. Ενδιαφέροντα και κίνητρα για μάθηση. Αθήνα: Π. Κουτσούμπος Α. Ε.
Κουρετζής, Λ.(2001). Το θεατρικό παιχνίδι. Αθήνα: Καστανιώτης.
Luthi, Μ. (1969). So leben sie noch leute. Betrachtungen zum folksmarchen. Gottingen: Αυτοέκδοση.
Μαντάς, Κ. Γ. (1972). Το παραμύθι, η παιδευτική αξία και η διδασκαλία
του. Πάτρα: Αυτοέκδοση.
Marcoli, Α. (2001). Ο Θυμός των παιδιών. Παραμύθια για την κατανόηση της παιδικής συμπεριφοράς. Θεσσαλονίκη: University Studio Press.
Μερακλής, Μ. Γ. (1999J. Το λαϊκό παραμύθι. Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα.
Μεταλληνού, Ο., Παπάζογλου, Ε., Ράλλη, Ε., Νίλσεν, Μ., & Παπαδάτου, Δ. (2004). Στήριξη του παιδιού μετά το θάνατο αγαπημένου του προσώπου. Στο Ζαφειροπούλου, Μ., & Κλεφτάρας, Γ. (επιμ.) Εφαρμοσμένη, Κλινική Ψυχολογία του παιδιού (σσ. 435-444). Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα.
Moller, D. W. (1990). On Dying without Dignity: The Human Impact of Technological Dying. Amityville, Ν Y: Baywood.
Μπέττελχαϊμ, M. (1995). Η γοητεία των Παραμυθιών. Μια ψυχαναλυτική προσέγγιση. Αθήνα: Γλάρος.
Νικολακοπούλου, Α. (2006). Το Έντεχνο Παραμύθι ως Μέσο Εξοικείωσης των Παιδιών με την Έννοια της Απώλειας. Βόλος: Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Θεσσαλίας.
Νίλσεν, Μ., & Παπαδάτου, Δ. (1998). Το Πένθος στη Ζωή μας. Αθήνα: Μέριμνα.
Νίλσεν, Μ., & Παπαδάτου, Δ. (1999). Όταν η αρρώστια και ο θάνατος
αγγίζουν τη σχολική ζωή. Αθήνα: Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων.
Rodari, G. (1985). Γραμματική της φαντασίας. Τεκμήριο: Αθήνα.
Ronen, Τ. (1999). Η γνωστική-εξελικτική θεραπεία στα παιδιά (Μ. Ζαφειροπούλου: Επιστημονική Θεώρηση). Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα.
Ronen, Τ. (2003). Cognitweconstructwistpsychotherapy with children and adolescents. New York: Kluwer Academic/Plenum Publishers.
Σακελλαρίου, X. (1995). To παραμύθι χτες και σήμερα. Η ψυχοπαιδαγωγική και κοινωνική λειτουργία του. Αθήνα: Πατάκης.
Saarni, C, Mumme, D., & Campos, J. (1998). Κοινωνική και Συναισθηματική Αγωγή στο Σχολείο. Στο Χατζηχρήστου Χ., (Επιμ.), Πρόγραμμα προαγωγής της ψυχικής υγείας και της μάθησης, (σσ. 9-10). Αθήνα: Τυπωθήτω - Γιώργος Δάρδανος.
Speece, Μ. Ν., & Brent, S. Β. (1984). Children's understanding of death: A Review of three components of death concept. Child development, 55(5) 1671-1686.
Σράουφ, Α. (2000) Συναισθηματική Ανάπτυξη. Αθήνα: Καστανιώτης.
Stallard, Ρ. (2005). A Clinician's guide to think good-feel good. Chichester: John Wiley.
Stallard, P. (2006). Σκέφτομαι Σωστά-Νιώθω καλά (Μ. Ζαφειροπούλου Επιστημονική Θεώρηση). Αθήνα: Τυπωθήτω - Γιώργος Δάρδανος.
Stevenson, R. G. (1998). Θάνατος και σχολικά περιβάλλον. Στο Μ. Νίλσεν & Δ. Παπαδάτου (επιμ.) Το Πένθος στη Ζωή μας (σσ. 97-106). Αθήνα: Μερίμνα.
Faure, G.,& Lascar, S. (2001). Το θεατρικό παιχνίδι. Αθήνα: Gutenberg.
Χατζηχρήστου, Χ. (2004). Κοινωνική και Συναισθηματική Αγωγή στο Σχολείο. Στο Χ. Χατζηχρήστου (επιμ.). Πρόγραμμα προαγωγής της ψυχικής υγείας και της μάθησης. Αθήνα: Τυπωθήτω - Γιώργος Δάρδανος.
Τα περισσότερο διαβασμένα άρθρα του ίδιου συγγραφέα(s)