Επιμόρφωση Νηπιαγωγών στην Οργάνωση και Διοίκηση Εκπαιδευτικών Μονάδων


Δημοσιευμένα: Ιουλ 1, 2013
Λέξεις-κλειδιά:
διά βίου μάθηση επαγγελματική ανάπτυξη νηπιαγωγείο
Ευφροσύνη Κατσικονούρη (Efrosyni Katsikonouri)
Περίληψη
Οι νηπιαγωγοί είναι εκείνος ο κλάδος των εκπαιδευτικών που οπωσδήποτε κάποια στιγμή της εργασιακής τους πορείας θα ασκήσουν διοικητικά καθήκοντα στην εκπαιδευτική μονάδα που υπηρετούν. Ως εκ τούτου απαραίτητο είναι να κατέχουν τις βασικές αρχές διοίκησης και οργάνωσης εκπαιδευτικών μονάδων. Για να καταστεί αυτό δυνατό πρέπει να αποκτήσουν τις κατάλληλες γνώσεις, δεξιότητες και στάσεις σε τομείς όπως: Σχεδιασμός, προγραμματισμός και διοίκηση με στόχους, διοίκηση ανθρώπινου δυναμικού, διασύνδεση των εκπαιδευτικών μονάδων με τους κοινωνικούς θεσμούς, διαχείριση οικονομικών πόρων, κ. ά. Η παρούσα έρευνα έχει ως σκοπό να αναδείξει την ανάγκη των νηπιαγωγών για επιμόρφωση σε θέματα οργάνωσης και διοίκησης εκπαιδευτικών μονάδων, καθώς και την «πηγή» απόκτησης της συγκεκριμένης γνώσης. Kαταδεικνύεται η ροπή προς τη μάθηση και τη διαρκή προσωπική βελτίωση που χαρακτηρίζει τους/τις νηπιαγωγούς, οδηγώντας τους στη δια βίου μάθηση.
Λεπτομέρειες άρθρου
  • Ενότητα
  • Επιστημονική αρθρογραφία & εκπαιδευτικές δράσεις
Λήψεις
Τα δεδομένα λήψης δεν είναι ακόμη διαθέσιμα.
Αναφορές
Βεργίδης, Δ., (1999). Κοινωνικός και οικονομικός ρόλος της Εκπαίδευσης Ενηλίκων στην Ελλάδα στο: Βεργίδης, Δ., Abrahamsson, K., Davis, M., Fay, R., Κοινωνική και Οικονομική Λειτουργία. Πάτρα:Ε.Α.Π.
Bird, M., Hammersley M., Gomm R. & Woods P., (1999). Εκπαιδευτική Έρευνα στην Πράξη. Εγχειρίδιο Μελέτης. Πάτρα: ΕΑΠ.
Cohen, L., Manion, L., (1994). Μεθοδολογία εκπαιδευτικής έρευνας. Αθήνα: Μεταίχμιο.
Hargreaves, A., & Fullan, M., (1995). Η εξέλιξη των εκπαιδευτικών, Μτφρ. Π. Χατζηπαντελή. Αθήνα: Πατάκης.
Γκότοβος, Α, Μαυρογιώργος, Γ. & Παπακωνσταντίνου, Π., (2000). Κριτική Παιδαγωγική και Εκπαιδευτική Πράξη. Αθήνα: GUTENBERG.
Δημητρόπουλος, Ε., (2004). Εισαγωγή στη μεθοδολογία της επιστημονικής έρευνας. Αθήνα: ΕΛΛΗΝ.
Καραγιώργος, Δ., (2002). Μεθοδολογία έρευνας στις επιστήμες της αγωγής. Αθήνα: Σαββάλας.
Κόκκος, Α. (n.d). Η εκπαίδευση Ενηλίκων στην Ευρώπη και στην Ελλάδα: προσδιορισμός του πεδίου, τάσεις, πολιτικές. Διαθέσιμο στο δικτυακό τόπο: http:// eap.gr – Χρήσιμο Υλικό. (12/10/05). Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα.
MacBeath, J., (2005). Μπορούν να μάθουν οι εκπαιδευτικοί. Στο Γ. Μπαγάκης (Επιμ.) Επιμόρφωση και επαγγελματική ανάπτυξη του εκπαιδευτικού. Αθήνα: Μεταίχμιο.
Νόμος 1566/1985 (ΦΕΚ Α΄ 167/30-9-1985).
Παπαναούμ, Ζ., (2003). Το επάγγελμα του εκπαιδευτικού. Αθήνα: Τυπωθήτω.
Rogers, A., (1999). Η Εκπαίδευση Ενηλίκων. Αθήνα: Μεταίχμιο.
Τρούλης, Γ., (1985). Η διαρκής επιμόρφωση των Ελλήνων εκπαιδευτικών: κίνητρα–προσδοκίες–σχέδια (ερευνητική – ψυχοπαιδαγωγική προσέγγιση). Αθήνα: Δίπτυχο.
Φίλιας, Β., (1998), Εισαγωγή στη μεθοδολογία και τις τεχνικές των κοινωνικών ερευνώ. Αθήνα:Gutenberg.
Χατζηπαναγιώτου, Π., (2001). Η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών: ζητήματα Οργάνωσης, Σχεδιασμού και Αξιολόγησης. Αθήνα: Τυπωθήτω.
Stenhouse, L., (1975). An introduction to curriculum Research and Development. London:heinemman.
Τα περισσότερο διαβασμένα άρθρα του ίδιου συγγραφέα(s)