Το μοναχικό παιχνίδι ως μέσο κοινωνικοποίησης και αυτονομίας του παιδιού προσχολικής ηλικίας

PDF (ελληνικά)
Опубликован: Dec 22, 2024
DOI: https://doi.org/10.12681/icw.35406
Άννα Αθανασοπούλου
Νηπιαγωγός, Προϊσταμένη 41ου Νηπιαγωγείου Ηρακλείου
Аннотация

Κυρίαρχη θέση στις αλληλεπιδράσεις του παιδιού έχει το παιχνίδι, ελεύθερο ή οργανωμένο. Ιδιαίτερα το ελεύθερο παιχνίδι προάγει την αποκέντρωση της σκέψης δημιουργώντας καταστάσεις προβληματισμού, οι οποίες ενθαρρύνουν την αποδοχή και τον σεβασμό του άλλου, αλλά και του εαυτού. Αυτό όμως που κάνει το παιδί να διαφέρει ως οντότητα μέσα στην ομάδα είναι το πώς ερμηνεύει και αντιλαμβάνεται την επιρροή των άλλων στη δική του πορεία. Έτσι, ακόμη κι αν ένα παιδί εμπλέκεται σε μοναχικό παιχνίδι βρίσκεται σε μια διαδικασία αξιολόγησης όσων βλέπει, μέχρι να φτάσει στο σημείο να εμπλακεί ενεργά σε αλληλεπίδραση με τους άλλους. Σκοπός της παρούσας έρευνας είναι η μελέτη του μοναχικού παιχνιδιού μέσα στα πλαίσια της ομάδας των συνομηλίκων ως μέσο κοινωνικοποίησης και αυτονομίας του παιδιού προσχολικής ηλικίας. Μέσω συμμετοχικής παρατήρησης που έλαβε χώρα σε τέσσερα νηπιαγωγεία σε προάστια του Παρισιού, και συνεντεύξεων με νηπιαγωγούς, αναδικνύεται ότι η ικανότητα του παιδιού να δραστηριοποιείται και να παίζει ελεύθερα μόνο του μέσα στο χώρο του νηπιαγωγείου, παρουσία άλλων ατόμων, του παρέχει τη δυνατότητα να πάρει πρωτοβουλίες και να δράσει αυτόνομα κάνοντας τις δικές του επιλογές. Έπειτα από ποιοτική ανάλυση πρωτογενούς υλικού, τα αποτελέσματα δείχνουν ότι τα παιδιά εμπλέκονται σε μοναχικό παιχνίδι για να συγκεντρωθούν στη δραστηριότητα που έχουν επιλέξει και να εξυπηρετήσουν τις προσωπικές τους ανάγκες, ενώ παράλληλα αναπτύσσουν κοινωνικές δεξιότητες διαπραγματεύοντας το ρόλο τους και τον χώρο τους μέσα στην ομάδα των συνομηλίκων.

Article Details
  • Раздел
  • Επιστημονική αρθρογραφία & εκπαιδευτικές δράσεις
Лицензия Creative Commons

Это произведение доступно по лицензии Creative Commons «Attribution-NonCommercial» («Атрибуция — Некоммерческое использование») 4.0 Всемирная.

Οι Συγγραφείς που δημοσιεύουν εργασίες τους σε αυτό το περιοδικό συμφωνούν στους παρακάτω όρους:

Οι Συγγραφείς διατηρούν τα Πνευματικά Δικαιώματα και χορηγούν στο περιοδικό το δικαίωμα της πρώτης δημοσίευσης ενώ ταυτόχρονα τα πνευματικά δικαιώματα της εργασίας προστατεύονται σύμφωνα με την Creative Commons Attribution License που επιτρέπει σε τρίτους - αποδέκτες της άδειας να χρησιμοποιούν την εργασία όπως θέλουν με την προϋπόθεση της διατήρησης των διατυπώσεων που προβλέπονται στην άδεια σχετικά με την αναφορά στον αρχικό δημιουργό και την αρχική δημοσίευση σε αυτό το περιοδικό.

Οι Συγγραφείς μπορούν να συνάπτουν ξεχωριστές, και πρόσθετες συμβάσεις και συμφωνίες για την μη αποκλειστική διανομή της εργασίας όπως δημοσιεύτηκε στο περιοδικό αυτό (π.χ. κατάθεση σε ένα ακαδημαϊκό καταθετήριο ή δημοσίευση σε ένα βιβλίο), με την προϋπόθεση της αναγνώρισης και την αναφοράς της πρώτης δημοσίευσης σε αυτό το περιοδικό.

Το περιοδικό επιτρέπει και ενθαρρύνει τους Συγγραφείς να καταθέτουν τις εργασίες τους μέσω διαδικτύου (π.χ. σε ένα ακαδημαϊκό καταθετήριο ή στους προσωπικές τους ιστοσελίδες) πριν και μετά από τις διαδικασίες της δημοσίευσης, καθώς αυτό μπορεί να οδηγήσει σε παραγωγική ανταλλαγή ιδεών και σκέψεων καθώς επίσης και σε γρηγορότερη και μεγαλύτερη χρήση και ευρετηρίαση της δημοσιευμένης εργασίας (See The Effect of Open Access).

Скачивания
Данные скачивания пока недоступны.
Библиографические ссылки
Aslan, Ö. M., & Boz, M. (2022). Moderating Effects of Teacher-Child Relationship on the Association Between Unsociability and Play Behaviors. The Journal of Genetic Psychology, 183 (2), 180-196.
Αthanasopoulou, A. (2011). Devenir soi-même à l’école maternelle: l’isolement volontaire de l’élève dans la construction de son autonomie. Thèse de Doctorat, Université Paris VIII. Διαθέσιμο στο https://octaviana.fr/document/166300446#?c=&m=&s=&cv=
Bakerman, R., & Gottman, J. (1986). Observing interaction: an introduction to sequential analysis, NY: Cambridge University Press.
Bryant, W. M. (2013). Contemplation and mindfulness in education: Between self and other in modernity. PhD Thesis, University of North Carolina. Διαθέσιμο στο https://libres.uncg.edu/ir/uncg/listing.aspx?id=14958
Cain, S. (2012). Quiet: The Power of Introverts in a World That Can't Stop Talking. New York: Crown Publishers.
Chan, L. (2016). Rethinking Solitude in Schools: How Silence and Solitude Can Benefit Students and Enhance Creativity, Masters’ thesis, University of Toronto. Ανακτήθηκε από https://hdl.handle.net/1807/72165
Coplan, R. J., Rubin, K., & Findlay, L.C. (2006). Social and Non Social Play. Στο D.P. Fromberg & D. Bergen (eds.) Play from birth to twelve: Contexts, perspectives, and meanings, New York: Routledge, 75-86.
Corbin, J. M., & Strauss, A. (1990). Grounded theory research: Procedures, canons, and evaluative criteria. Qualitative sociology, 13(1), 3-21.
Darnon, C., Butera F., & Mugny G. (2008). Des conflits pour apprendre. Grenoble: PUG.
Dembling, S. (2012). The Introvert’s Way: Living a quiet life in a noisy world. New York: Penguin Group.
Eddowes, E. A. (1991). Review of research: The benefits of solitary play. Dimensions, 20(1), 31–34.
Galanaki, E. (2004). Are children able to distinguish among the concepts of aloneness, loneliness, and solitude? International Journal of Behavioral Development, 28(5), 435-443.
Galanaki, E. (2005). Solitude in School: A neglected Facet of Children's Development and Education. Childhood Education, 81(3), 128­132.
Gross, D. (2003). An introduction to research in psychology. Learning to observe children at play. Στο D. Lytle (ed.). Play and educational theory and practice, CTR: Praeger, 33-41.
Guest, G., MacQueen, K. M., & Namey, E. E. (2012). Applied thematic analysis. London: Sage Publications.
Jalley, E. (2006). Wallon et Piaget, Pour une critique de la psychologie contemporaine, Paris: L’Harmattan.
Johnson, E. J., Al-Mansour, M., & Sevimli-Celik, S. (2015). Researching play in early childhood. Στο Handbook of Research in Early Childhood Education, vol. 2, 473-506.
Lloyd, B., & Howe, N. (2003). Solitary play and convergent and divergent thinking in preschool children. Early Childhood Research Quarterly, 18 (1), 22-41.
Long, C. R., & Averill, J. R. (2003). Solitude: an exploration of benefits of being alone.
Journal for the Theory of Social Behaviour. 33(1), 21-44.
National Commission for the Proptection of Human Subjects of Biomedicaland Behavioral Research, Bethesda, Md. (1978). The Belmont report: Ethical principles and guidelines for the protection of human subjects of research. Superintendent of Documents. Διαθεσιμο: https://repository.library.georgetown.edu/bitstream/handle/10822/779133/ohrp_belmont_report.pdf?sequence=1&isAllowed=y. Τελευταία εισαγωγή στην ιστοσελίδα: 22 Απριλίου, 2024.
Netchine-Grynberg, G. (2003). Théories de la représentation et théories du développement de la cognition de l’enfant: Lev Vygotsky, Henri Wallon, Jean Piaget. Στο R. Ghiglione & J.-F. Richard (eds.), Cours de psychologie, Tome 6, Processus et applications, Paris: Dunod, 9-37.
Nguyen, T., Weinstein, N., & Ryan, R. (2022). Who enjoys solitude? Autonomous functioning (but not introversion) predicts self-determined motivation (but not preference) for solitude. PLoS ONE, 17 (5), 1-18. Ανακτήθηκε από https://doi.org/10.1371/journal.pone.0267185
Ooi, l., Baldwin, D., Coplan, R., & Rose-Kransor, L. (2018). Young children’s preference for solitary play: Implications for socio-emotional and school adjustment. British Journal of Developmental Psychology, 36, 501-507.
Piaget, J. (1932). Le jugement moral chez l’enfant, Paris: PUF.
Piaget, J. (1948). Le langage et la pensée chez l’enfant, Paris: Delachaux & Niestlé.
Piirto, J. (2010). The Five Core Attitudes, Seven I's, and General Concepts of the Creative Process. Στο R. A. Beghetto & J. C. Kaufman (eds.), Nurturing Creativity in the classroom. New York: Cambridge University Press, 142-171.
Prochnik, G. (2010). In pursuit of silence: Listening for meaning in a world of noise. New York: Anchor Books.
Rubin, K. H., et al. (2009). Social Withdrawal in Childhood. Annual Review of Psychology, 60. 141-171.
Skanfors, L., Lofdahl, A., & Hagglund, S. (2009). Hidden Spaces and Places in the Preschool: Withdrawal Strategies in Preschool Children's Peer Cultures. Journal of Early Childhood Research, 7 (1), 94-109.
Stern, J. (2014). Loneliness and Solitude in Education: How to Value Individuality and Create an Enstatic School. New York: Peter Lang Ag.
Φράγκος, Χ. (1999). Βασικές Παιδαγωγικές Θέσεις. Αθήνα: Gutenberg.
Wallon, H. (1942). De l’acte à la pensée. Paris: Flammarion.
Winnicott, W. D. (2015). La capacité d’ être seul. Paris: Payot.
Winnicott, W. D. (1972). L’enfant et le monde extérieur. Le développement des relations. Paris: Payot.
Winnicott, W. D. (1970). Processus de maturation chez l’enfant. Développement affectif et environnement. Paris: Payot.
Wood, E. (2014). Free choice and free play in early childhood education: troubling the discourse. International Journal of Early Years Education. 22 (1), 4-18.