Η κουλτούρα της αειφορίας στην ευρωπαϊκή ιστορία: ηθικά και, πρακτικά μοντέλα για τη σχέση ανθρώπου και φύσης

PDF
Δημοσιευμένα: Ιουλ 20, 2015
DOI: https://doi.org/10.12681/sas.648
Ελισάβετ Χαϊντενράιχ
Πανεπιστήμιο Αιγαίου, Τμήμα Κοινωνιολογίας
Περίληψη
No abstract
Λεπτομέρειες άρθρου
  • Ενότητα
  • Άρθρα
Creative Commons License

Αυτή η εργασία είναι αδειοδοτημένη υπό το CC Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση – Παρόμοια Διανομή 4.0.

Οι Συγγραφείς που δημοσιεύουν εργασίες τους σε αυτό το περιοδικό συμφωνούν στους παρακάτω όρους:

  • Οι Συγγραφείς διατηρούν τα Πνευματικά Δικαιώματα και χορηγούν στο περιοδικό το δικαίωμα της πρώτης δημοσίευσης ενώ ταυτόχρονα τα πνευματικά δικαιώματα της εργασίας προστατεύονται σύμφωνα με την άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές , που επιτρέπει σε τρίτους - αποδέκτες της άδειας να χρησιμοποιούν την εργασία όχι για εμπορικούς σκοπούς, με την προϋπόθεση της διατήρησης των διατυπώσεων που προβλέπονται στην άδεια σχετικά με την αναφορά στον αρχικό δημιουργό και την αρχική δημοσίευση σε αυτό το περιοδικό και με διανομή τυχόν τροποποιήσεων υπό την ίδια άδεια όπως και το πρωτότυπο.
  • Οι Συγγραφείς μπορούν να συνάπτουν ξεχωριστές, και πρόσθετες συμβάσεις και συμφωνίες για την μη αποκλειστική διανομή της εργασίας όπως δημοσιεύτηκε στο περιοδικό αυτό (π.χ. κατάθεση σε ένα ακαδημαϊκό καταθετήριο ή δημοσίευση σε ένα βιβλίο), με την προϋπόθεση της αναγνώρισης και την αναφοράς της πρώτης δημοσίευσης σε αυτό το περιοδικό.
  • Το περιοδικό επιτρέπει και ενθαρρύνει τους Συγγραφείς να καταθέτουν τις εργασίες τους μέσω διαδικτύου (π.χ. σε ένα ακαδημαϊκό καταθετήριο ή στους προσωπικές τους ιστοσελίδες) πριν και μετά από τις διαδικασίες της δημοσίευσης, καθώς αυτό μπορεί να οδηγήσει σε παραγωγική ανταλλαγή ιδεών και σκέψεων καθώς επίσης και σε γρηγορότερη και μεγαλύτερη χρήση και ευρετηρίαση της δημοσιευμένης εργασίας (See The Effect of Open Access).
Λήψεις
Τα δεδομένα λήψης δεν είναι ακόμη διαθέσιμα.
Αναφορές
Αγίου Φραγκίσκου της Ασσίζης (2010). Άπαντα. Αποτυπώσεις πνευματικής ζωής, μτφρ. Π. Υφαντής. Αθήνα: Μαΐστρος [ελλ. μτφρ. του Canticum Fratis Solis Vel Laudes Creaturarum υπάρχει και στο http://www.catholic.gr/ierikardia/prosevhes.html
Appuhn, K. (2009). A Forest on the Sea: Environmental Expertise in Renaissance Venice. Baltimore: The Johns Hopkins University Press.
Arendt, II. (1992). Vita activa. München-Zürich: Piper.
Baker, S. Et al. (1996). ‘The Theory and Practice of Sustainable Development in an EU Perspective’, στο S. Baker et al. (επιμ.), The Politics of Sustainable Development: Theory, Policy and Practice within the European Union. London: Routledge.
Baker, S. (2000). ‘Between Commitment and Implementation: Tensions in Sustainable Development Policy of the European Union’, στο M. Redclift & G. Woodgate (επιμ.), The International Handbook of Environmental Sociology. Cheltenham/Northampton: Edward Elgar.
Beck, U. (1996). ‘Weltrisikogesellschaft, Weltöffentlichkeit und globale Subpolitik’, στο A. Diekmann & C. C. Jaeger (επιμ.), Umweltsoziologie. Opladen: Westdeutscher Verlag.
Berger, D. (2004). Thomas von Aquins ‘Summa theologiae’. Darmstadt: Wissenschaftliche Buchgesellschaft.
Bernhardt, R. (2008). Was heißt ‘Handeln Gottes’? Eine Rekonstruktion der Lehre von der Vorsehung. Berlin: Lit Verlag.
Blumenberg, ff. (1981). Die Genesis der kopernikanischen Welt. Frankfurt: Suhrkamp.
Brand, K.-W. (2000). ‘Environmental consciousness and behaviour: the greening of lifestyles’, στο M. R. Redclift & G. Woodgate (επιμ.), The International Handbook of Environmental Sociology. Cheltenhaum/Northampton: Edward Elgar.
Buderath, B. & Makowski, H. (1986). Die Natur dem Menschen untertan. Ökologie im Spiegel der Landschaftsmalerei. München: dtv.
Calov, A. (1655). Systema locorum theologicorum. Wittenberg.
Carlowitz, Η. K. (2000 [1713]). Sylvicultura oeconomica. Leipzig. Reprint von K. Irmer/A. Kießling. Freiberg.
CEC (1992). Towards Sustainability: A European Community Programme of Policy and Action in Relation to the Environment and Sustainable Development. COM final, Vol. II. Brussels.
Collingwood, R. G. (1998). ‘Η ιδέα της φύσης’ στο Γ. Σταυρακά- κης (επιμ.), Φύση, κοινωνία και πολίτικη. Αθήνα: Νήσος.
Dalton, R. J. (1998). ‘Το περιβαλλοντικό κίνημα στη Δυτική Ευρώπη’, στο Γ. Σταυρακάκης (επιμ.), Φύση, κοινωνία και πολιτική. Αθήνα.: Νήσος.
Descartes, R. (1960α). Discours de la Méthode. Hamburg: Felix Meiner [στα ελλ.: Λόγος περί της Μεθόδου. Αθήνα: Παπαζή- σης, 1976].
Descartes, R. (1960β). Meditationen über die Grundlagen der Philosophie. Hamburg: Felix Meiner [στα ελλ.: Στοχασμοί περί της πρώτης φιλοσοφίας. Αθήνα: Εκκρεμές, 2003],
Diekmann, A. & Preisendörfer, P. (1992). ‘Persönliches Umweltverhalten. Diskrepanzen zwischen Anspruch und Wirklichkeit’, Kölner Zeitschrift für Soziologie und Sozialpsychologie 44: 226- 251.
Dobson, A. P. (2000). Green Political Thought. Third Edition. London/New York: Routledge/Chapman & Hall.
Dobson, A. P. & Sâiz, A. V. (επιμ.) (2005). Citizenship, Environment, Economy. New York: Routledge/Taylor & Francis.
Elders, L. (1990). The Philosophical Oieology of St. Thomas Aquinas. New York: E.J. Brill.
EC (2001). The Sixth Environment Action Programme of the European Community (Environment 2010: Our Future, our Choice). COM 31 final. Brussels.
Geertz, C. (2003). Η ερμηνεία των πολιτισμών. Αθήνα: Αλεξάνδρεια.
Grober, U. (2010). Die Entdeckung der Nachhaltigkeit. Kulturgeschichte eines Begriffs. München: Kunstmann-Verlag.
Hasel, K. & Schwartz, E. (2002). Forstgeschichte. Remagen: Kessel.
Heberlein, Th. A. (1981). ‘Environmental Attitudes’, Zeitschrift für Umweltpolitik 2: 241-265.
Heidenreich, E. (1993). Spielräume des Wandels. Das Verhältnis Individuum-Gesellschaft in den Theorien von Norbert Elias, Pierre Bourdieu und Ulrich Oevermann. Texte 1, hrsg. vom Projekt ‘Wasserkultur’ der AEP, Universität Kassel.
Heidenreich, E. (1998). ‘Städtische Wasserkultur im Wandel’, στο D. Ipsen et al. (επιμ.), Wasserkultur. Berlin: Analytica.
Heidenreich, E. (2004). Fliessräume. Die Vernetzung von Natur, Raum und Gesellschaft seit dem 19. Jahrhundert. Frankfurt/ New York: Campus.
Jonas, H. (2003). Das Prinzip Verantwortung. Frankfurt: Suhrkamp.
Kleine, L. (1987). ‘Spinoza. Substanz und System’, στο B. Spinoza, Ethik. Leipzig: Reclaim
Krolzik, U. (1988). Säkularisierung der Natur: Providentia-Dei-Lehre und Naturverständnis der Frühaufklärung. Neukirchen-Vluyn.
Latour, B. (2000). Ουδέποτε υπήρξαμε μοντέρνοι. Αθήνα: Σύναλμα.
Μπαμπινιώτης, Γ. Δ. (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.
Preisendörfer, Ρ. & Franzen, A. (1996). ‘Der schöne Schein des Umweltbewusstseins’, στο A. Diekmann & C. C. Jaeger (Hg.), Umweltsoziologie. Opladen: Westdeutscher Verlag.
Remmele, B. (2003). Die Entstehung des Maschinenparadigmas. Opladen: Leske & Budrich.
Sachs, W. (2000). ‘Sustainable Development’, στο M. Redclift & G. Woodgate (επιμ.), The International Handbook of Environmental Sociology. Cheltenham/Northampton: Edward Elgar.
Seidel, Η. (1987α). ‘Identität von Philosophie und Ethik’, στο B.
Spinoza, Ethik. Leipzig: Reclam.
Seidel, H. (1987ß). ‘Spinozas “Ethik” in seinen Briefen’, στο B. Spinoza, Ethik. Leipzig: Reclam.
Shapin, S. (1996). The Scientific Revolution. Chicago: University of Chicago Press.
Spinoza, B. (1987). Ethik, επιμ. von H. Seidel. Leipzig: Reclam [στα ελλ.: Ηθική. Αθήνα: Εκκρεμές 2009].
St. Thomas Aquinas (1947). The Summa Theologica. Benziger Bors. Edition, http://www.josephkenny.joyeurs.com/CDtexts/summa/ index.html.
Summerer, S. (1996). ‘Umweltethik’, στο L. Kruse et al., Ökologische Psychologie. Ein Handbuch in Schlüsselbegriffen. Weinheim: Beltz.
WCED (1987). Our Common Future. Oxford: Oxford University Press.
Weber, M. (2000). Η προτεσταντική ηθική και το πνεύμα του καπιταλισμού. Αθήνα: Gutenberg.
Westfall, S. R. (2010). H συγκρότηση της σύγχρονης επιστήμης. Σειρά: Ιστορία της Επιστήμης, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης.
Wey, K.-G. (1982). Umweltpolitik in Deutschland. Opladen: Westdeutscher Verlag.
Χαϊντενράιχ, E. (2005). Αειφορική Ανάπτυξη. Μυτιλήνη: Σειρά Δημοσιεύσεων 3 του Ερευνητικού Προγράμματος ‘ΟΡΦΕΑΣ’.