Συνταγματική δικαιοσύνη στην Ελλάδα

Περίληψη

Η σύσταση Συνταγματικού Δικαστηρίου και στην Ελλάδα, με συνταγματική βέβαια αναθεώρηση, είναι επιτακτική. Μόνο ένα τέτοιο μόνιμο και εξειδικευμένο δικαστικό όργανο, με ολιγομελή σύνθεση, από αναγνωρισμένου κύρους νομομαθείς, αυστηρά δε υπερκομματικό, είναι σε θέση να διασφαλίσει τη συγκεντρωτική και ενιαία, αυθεντική και πειστική κρίση για τη συνταγματικότητα του νόμου. Το ισχύον σήμερα σύστημα του παρεμπίπτοντος ελέγχου της συνταγματικότητας της διάταξης που καλείται εκάστοτε να εφαρμοστεί από το συμπτωματικά αρμόδιο δικαστήριο, συχνά πρωτοβάθμιο, οδηγεί σε χρονίζουσες νομολογιακές διακυμάνσεις, σε αβεβαιότητας δικαίου, σε όψιμη ανατροπή διαμορφωμένων καταστάσεων και σε διάψευση της εμπιστοσύνης των πολιτών. Έχει, επομένως, αρνητική επιρροή στην κοινωνική συμβίωση, στον οικονομικό σχεδιασμό και στις επενδύσεις.
Ο συγκεντρωτικός έλεγχος συνταγματικότητας πρέπει να γίνεται, κυρίως, προληπτικά εφόσον, μετά την ψήφιση αλλά πριν από τη δημοσίευση του νόμου, τούτο ζητηθεί από ορισμένα ανώτατα πολιτειακά όργανα ή από ομάδα 50 τουλάχιστον βουλευτών, κατά το επιτυχημένο πρότυπο του γαλλικού Conseil constitutionnel (Συνταγματικού Συμβουλίου), ώστε να αποτρέπεται η εισαγωγή στην έννομη τάξη αντισυνταγματικών διατάξεων. Θα μπορεί, όμως, να γίνεται και εκ των υστέρων, ύστερα από παραπεμπτική απόφαση του δικαστηρίου ενώπιον του οποίου το δίλημμα της συνταγματικότητας ανακύπτει.
Στο Συνταγματικό αυτό Δικαστήριο πρέπει να δοθούν και όλες οι κατά το άρθρο 100 του Συντάγματος αρμοδιότητες του Ανώτατου Ειδικού Δικαστηρίου, καθώς και ορισμένες αρμοδιότητες από αυτές που σήμερα ανήκουν σε Ανεξάρτητες Αρχές, επιπλέον δε να του ανατεθεί η εκδίκαση ορισμένων ‘συνταγματικών προσφυγών’, κατά το πρότυπο του γερμανικού Verfasungsgericht.