Ο λαός ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά: Η αντιδεξιά προκατάληψη ως (φθίνον) στοιχείο της ελληνικής πολιτικής κουλτούρας

PDF
Δημοσιευμένα: Aug 7, 2015
DOI: https://doi.org/10.12681/sas.789
Ηλίας Ντίνας
European University Institute
Περίληψη
Με την πτώση της δικτατορίας, η ‘Δεξιά’, ως πολιτική ιδεολογία, φορτίστηκε στην Ελλάδα με αρνητικά στερεότυπα, που εντοπίζονται ιστορικά στο μετεμφυλιακό πολιτικό σύστημα. Αυτό οδήγησε σε μία ιδιότυπη πρόσληψη της κλασικής διαιρετικής τομής Αριστε- ρά/Δεξιά ως Δεξιά/Αντιδεξιά. Μολονότι υπάρχουν πολλές αναλύσεις για τις ιστορικές αιτίες αυτού του φαινομένου καθώς και για τον ρόλο των κομμάτων οτη διαμόρφωση αλλά και τη διατήρησή του, οι προεκτάσεις του στην εκλογική συμπεριφορά και γενικότερα στη διαμόρφωση της πολιτικής κουλτούρας κατά τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης δεν έχουν ακόμη διερευνηθεί συστηματικά. Έτσι, ερωτήματα όπως γιατί η Νέα Δημοκρατία, που με βάση την κωδικοποίηση των εκλογικών της διακηρύξεων και προγραμμάτων παρουσιάζεται ως ένα σχετικά μετριοπαθές συντηρητικό κόμμα, εμφανίζεται από το εκλογικό σώμα, τουλάχιστον μέχρι και το τέλος της δεκαετίας του 1990, ως το πιο δεξιό κόμμα εξουσίας στην Ευρώπη, μένουν ουσιαστικά αναπάντητα. Επικεντρώνοντας σ' αυτή ακριβώς την πτυχή της αντιδεξιάς διαιρετικής τομής, το άρθρο προτείνει ένα μοντέλο που επιτρέπει τη συστηματική διερεύνηση μιας ‘αντιδεξιάς προκατάληψης' και δείχνει ότι η τάση αυτή είναι λιγότερο εμφανής στους νέους ψηφοφόρους, στη γενιά, δηλαδή, που άρχισε να πολιτικοποιείται μετά τις αρχές της δεκαετίας του 1990. Οι αλλαγές στη φυσιογνωμία των δύο κομμάτων και η ομαλοποίηπη του κομματικού συστήματος έχουν οδηγήσει σε μια μερική μεταβολή της πρόσληψης της ελληνικής Δεξιάς από κατάλοιπο μιας ιδεολογικά μη νομιμοποιημένης πολιτικής πραγματικότητας σε μια νομιμοποιημένη πολιτική ιδεολογία, αντίστοιχη με εκείνη που εκπροσωπούν οι κομματικές οικογένειες του ίδιου ιδεολογικού φάσματος στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Λεπτομέρειες άρθρου
  • Ενότητα
  • Άρθρα
Creative Commons License

Αυτή η εργασία είναι αδειοδοτημένη υπό το CC Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση – Παρόμοια Διανομή 4.0.

Οι Συγγραφείς που δημοσιεύουν εργασίες τους σε αυτό το περιοδικό συμφωνούν στους παρακάτω όρους:

  • Οι Συγγραφείς διατηρούν τα Πνευματικά Δικαιώματα και χορηγούν στο περιοδικό το δικαίωμα της πρώτης δημοσίευσης ενώ ταυτόχρονα τα πνευματικά δικαιώματα της εργασίας προστατεύονται σύμφωνα με την άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές , που επιτρέπει σε τρίτους - αποδέκτες της άδειας να χρησιμοποιούν την εργασία όχι για εμπορικούς σκοπούς, με την προϋπόθεση της διατήρησης των διατυπώσεων που προβλέπονται στην άδεια σχετικά με την αναφορά στον αρχικό δημιουργό και την αρχική δημοσίευση σε αυτό το περιοδικό και με διανομή τυχόν τροποποιήσεων υπό την ίδια άδεια όπως και το πρωτότυπο.
  • Οι Συγγραφείς μπορούν να συνάπτουν ξεχωριστές, και πρόσθετες συμβάσεις και συμφωνίες για την μη αποκλειστική διανομή της εργασίας όπως δημοσιεύτηκε στο περιοδικό αυτό (π.χ. κατάθεση σε ένα ακαδημαϊκό καταθετήριο ή δημοσίευση σε ένα βιβλίο), με την προϋπόθεση της αναγνώρισης και την αναφοράς της πρώτης δημοσίευσης σε αυτό το περιοδικό.
  • Το περιοδικό επιτρέπει και ενθαρρύνει τους Συγγραφείς να καταθέτουν τις εργασίες τους μέσω διαδικτύου (π.χ. σε ένα ακαδημαϊκό καταθετήριο ή στους προσωπικές τους ιστοσελίδες) πριν και μετά από τις διαδικασίες της δημοσίευσης, καθώς αυτό μπορεί να οδηγήσει σε παραγωγική ανταλλαγή ιδεών και σκέψεων καθώς επίσης και σε γρηγορότερη και μεγαλύτερη χρήση και ευρετηρίαση της δημοσιευμένης εργασίας (See The Effect of Open Access).
Λήψεις
Τα δεδομένα λήψης δεν είναι ακόμη διαθέσιμα.