Πολιτικός λαϊκισμός και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Η περίοδος των προγραμμάτων οικονομικής προσαρμογής


Published: Dec 5, 2022
Μάριος Ψυχάλης
https://orcid.org/0000-0002-8014-7007
Ναπολέων Μαραβέγιας
Abstract

Ο λαϊκισμός δανείζεται ένα χαρακτηριστικό των ρευστών, δηλαδή την προσαρμογή τους στο εκάστοτε περιβάλλον, σε αντίθεση με τα στερεά. Στην οικονομία ο λαϊκισμός όχι μόνο αμφισβητεί τον ορθολογισμό και την οικονομική ορθοδοξία, αλλά επιδιώκει την ικανοποίηση συμφερόντων που απομακρύνονται από την έννοια της κοινωνικής ευημερίας. Οικονομικός λαϊκισμός, νομισματικός λαϊκισμός, δημοσιονομικός λαϊκισμός, μακροοικονομικός λαϊκισμός, αποτελούν εκφάνσεις του λαϊκισμού στην οικονομική επιστήμη. Σε αυτό το άρθρο αφού περιγράψουμε το θεωρητικό πλαίσιο του λαϊκισμού, συνδέοντας την θεωρία της πολιτικής επιστήμης και της οικονομικής επιστήμης, περιγράφουμε τις μεταρρυθμίσεις που υιοθέτησαν οι Ελληνικές κυβερνήσεις κατά την περίοδο των προγραμμάτων οικονομικής προσαρμογής, με σκοπό την αντιμετώπιση του λαϊκισμού.  Η δημόσια διοίκηση καλείται να εφαρμόσει δημόσιες πολιτικές, όντας ο εκτελεστικός βραχίονας, που θεμελιώνονται τόσο στην πολιτική επιστήμη όσο και στην οικονομική επιστήμη, απαλλαγμένες από επιδράσεις του λαϊκισμού, καθώς η βιβλιογραφία έχει επαληθεύσει ότι μακροχρόνια, κάθε είδος λαϊκισμού οδηγεί στην μείωση της κοινωνικής ευημερίας. Τα αποτελέσματα της έρευνας δείχνουν ότι κατά την περίοδο των προγραμμάτων οικονομικής προσαρμογής, έχουν πραγματοποιηθεί δεκάδες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στην ελληνική δημόσια διοίκηση που έχουν επιτύχει την μείωση κάθε είδους λαϊκισμού, με αποτέλεσμα να αναπτύσσονται θετικά αποτελέσματα την μακροχρόνια οικονομική ανάπτυξη και την κοινωνική ευημερία.

Article Details
  • Section
  • Articles
Downloads
Download data is not yet available.
Author Biographies
Μάριος Ψυχάλης, Πανεπιστήμιο Νεάπολις Πάφου
Λέκτορας Δημόσιων Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Νεάπολις Πάφου
Ναπολέων Μαραβέγιας, ΕΚΠΑ

Καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης

References
Balduzzi, P., Brancati, E., Brianti, M. & Schiantarelli, F., 2020. Populism, Political Risk and the Economy: Lessons from Italy, Bonn: IZA Institute of Labor Economics.
Bellodi, L., Morelli, M. & Vannoni, M., 2021. Expelling the experts: The cost of populism for bureaucratic expertise and government performance, London: VOXEU.
Bergstrom, T., 1976. Regulation of Externalities, California: University of California.
Bickerton, C. & Accetti, C., 2017. Populism and technocracy: opposites or complements?. Critical Review of International Social and Political Philosophy, Τόμος 20, pp. 186-206.
Boggs, C., 1983. The new populism and the limits of structural reforms. Theory and Society, Τόμος 12, p. 343–363.
Bresser-Pereira, L. C., 2008. Macroeconomics of Stagnation and New Developmentalism in Latin America. Στο: Keynes for the Twenty-First Century. New York: Palgrave Macmillan, pp. 145-174.
Bresser-Pereira, L. & Dall'Acqua, F., 1991. Economic Populism versus Keynes: Reinterpreting Budget Deficit in Latin America. Journal of Post Keynesian Economics, 14(01), pp. 29-38.
Byrne, E., 1995. Public Goods and the Paying Public. Journal of Business Ethics, 14(02), pp. 117-123.
Dornbusch, R. & Edwards, S., 1991. The Macroeconomics of Populism in Latin America, Cambridge: National Bureau of Economic Research .
Frieden, J., 1997. Monetary Populism in Nineteenth-Century America: An Open Economy Interpretation. The Journal of Economic History, 57(2), pp. 367-395.
Gnan, E. & Masciandaro, D., 2020. Populism, Economic Policies and Central Banking. Milano, Bocconi University.
Goodhart, C. & Lastra, R., 2018. Populism and Central Bank Independence. Open Economies Review, Τόμος 29, p. 49–68.
Groves, T. & Ledyard, J., 1977. Optimal Allocation of Public Goods: A Solution to the "Free Rider" Problem. Econometrica, 45(04), pp. 783-809.
Halikiopoulou, D., 2020. Economic Crisis, Poor Governance and the Rise of Populism: The Case of Greece. intereconomics, Τόμος 1, p. 34–37.
Krugman, P., Obstfeld, M. & Melitz, M., 2018. International Economics: Theory and Policy. 11 επιμ. New York: Ρearson.
Lerner, A., 1961. The Burden of Debt. The Review of Economics and Statistics, 43(02), pp. 139-141.
Liargovas, P. & Apostolopoulos, N., 2021. Economic Governance of a Populist Government. Southeastern Europe, 45(01), pp. 48-63.
Liargovas, P. & Psychalis, M., 2019. Do Economic Adjustment Programmes Set Conflicting Objectives? The Case of Greece. Theoretical Economics Letters, 9(8), pp. 3065-3087.
Libecap, G., 2008. State Regulation of Open-Access, Common-Pool Resources. Στο: Handbook of New Institutional Economics. Berlin: Springer.
Mink, M. & Haan, J., 2006. Are there Political Budget Cycles in the Euro Area?. European Union Politics, 7(2).
Passari, E., 2020. The Great Recession and the Rise of Populism. intereconomics, Τόμος 1, pp. 17-21.
Pinelli, C., 2011. The Populist Challenge to Constitutional Democracy. European Constitutional Law Review, Τόμος 7, pp. 5-16.
Ramiro, L. & Gomez, R., 2017. Radical-Left Populism during the Great Recession: Podemos and Its Competition with the Established Radical Left. Political Studies, Τόμος 65, pp. 108-126.
Roberts, K., 2006. Populism, Political Conflict, and Grass-Roots Organization in Latin America. Comparative Politics, 38(02), pp. 127-148.
Saint-Paul, G., 2019. From Microeconomic Favoritism to Macroeconomic Populism. Paris, Paris Jourdan Sciences Economiques.
Stuti, K. & Waly, W., 2008. Populist Fiscal Policy, Washington: World Bank.
Μακρυδημήτρης, Α., 1999. Ο “μεγάλος ασθενής”. 1 επιμ. Αθήνα: Παπαζήση.