The training of teachers in Greece as a dimension of educational policy
Abstract
The article presents the vehicles for in-service teacher training in Greece, from 1974 to the present day. It examines the reasoning upon which legislation concerning in-service training was based, the influences exerted upon it by political and social forces, its target group, and the mode of operation of those responsible for it. Then, the importance of investigating the in-service training needs of teachers, as an essential precondition of their effective in-service training, is developed, and the studies carried out in Greece to detect and record in-service training needs, as they were expressed by the teachers themselves, are presented. In addition, the concept of in-service training needs is elucidated, and the main problems that teachers face in their everyday work as well as their preferences (as they were recorded in the studies which were carried out) regarding the issues which they consider as necessary for inclusion in their in-service training and which concern their everyday teaching, are presented. In addition to the express in-service training needs and preferences of the teachers, significant data (which must be taken into account when considering in-service training) are examined on a national as well as a European level. This significant data are referred to in European standards, which have been adopted with a view to improving various indices such as the early school drop-out rate, the results of successive research on the part of the Programme for International Student Assessment (PISA) for the Organization for Economic Cooperation and Development (OECD) regarding the learning outcomes and performances of Greek pupils, as well as in the international bibliography concerning early school exit and ways of tackling it. Finally, the results of research regarding the problems and in-service training needs of teachers, as well as the results of evaluative research into introductory in-service training programmes which were run for newly appointed and supply teachers during the last two years, are presented.
Article Details
- How to Cite
-
Βεργίδης Δ. Κ. (2015). The training of teachers in Greece as a dimension of educational policy. Science and Society: Journal of Political and Moral Theory, 29, 97–126. https://doi.org/10.12681/sas.871
- Section
- Articles
Authors who publish with this journal agree to the following terms:
- Authors retain copyright and grant the journal right of first publication with the work simultaneously licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike License that allows others to share the work, not for commercial purposes, with an acknowledgement of the work's authorship and initial publication in this journal. If you remix, transform, or build upon the material, you must distribute your contributions under the same license as the original.
- Authors are able to enter into separate, additional contractual arrangements for the non-exclusive distribution of the journal's published version of the work (e.g., post it to an institutional repository or publish it in a book), with an acknowledgement of its initial publication in this journal.
- Authors are permitted and encouraged to post their work online (e.g., in institutional repositories or on their website) prior to and during the submission process, as it can lead to productive exchanges, as well as earlier and greater citation of published work (See The Effect of Open Access).
Downloads
Download data is not yet available.
References
Ayers, D. (2011). ‘A critical realist orientation to learner needs’, Adult education Quarterly, 61(4): 341-357.
Βαλμάς, Θ. & Βεργίδης Δ. (2011). Όι επιμορφωτικές ανάγκες των νεοδιόριστων δασκάλων’, στο Β. Οικονομίδης, επιμ., Εκπαίδευση και επιμόρφωση εκπαιδευτικών. Θεωρητικές και ερευνητικές προσεγγίσεις. Αθήνα: Πεδίο.
Βαρνάβα-Σκούρα, Τζ. & Δ. Βεργίδης (2002). Προγράμματα για τη σχολική επιτυχία. Απογεύματα νύχτες και δύο καλοκαίρια. Αθήνα: Εκδ. Παπαζήση.
Βεργίδης, Δ. (1993α). ‘Νεοφιλελεύθερη εκπαιδευτική πολιτική και επιμόρφωση των εκπαιδευτικών’, Σύγχρονη Εκπαίδευση, Ιο μέρος, 69:43-49.
Βεργίδης, Δ. (1993β). “Νεοφιλελεύθερη εκπαιδευτική πολιτική και επιμόρφωση των εκπαιδευτικών’, Σύγχρονη Εκπαίδευση, 2ο μέρος, 70:67-73.
Βεργίδης, Δ. (1995α). ‘Από τις Σχολές Επιμόρφωσης στα Περιφερειακά Επιμορφωτικά Κέντρα: κριτική επισκόπηση της επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών’, στο Α. Καζαμίας & Μ. Κασσωτάκης, επιμ., Ελληνική Εκπαίδευση: Προοπτικές ανασυγκρότησης και εκσυγχρονισμού. Αθήνα: Σείριος.
Βεργίδης, Δ. (1995β). Υποεκπαίδευση, κοινωνικές, πολιτικές και πολιτισμικές διαστάσεις. Αθήνα: ύψιλον/ βιβλία.
Βεργίδης, Δ. (1996). Επιμόρφωση των εκπαιδευτικών στην Ελλάδα μετά τη Μεταπολίτευση’, στο Πρακτικά του Ευρωπαϊκού Συμποσίου Ή ανοιχτή και η εζ αποστάσεως μάθηση ως εργαλείο για την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών και την εκπαίδευση των μαθητών: πρόκληση για το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα’,. Αθήνα. 21-23 Ιουνίου 1995, ΥΠΕΠΘ, Παιδαγωγικό Ινστιτούτο.
Βεργίδης, Δ. (1998). Προϋποθέσεις της επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών’, Εκπαιδευτική Κοινότητα, 45:38-41.
Βεργίδης, Δ. (2007). ‘Διερεύνηση επιμορφωτικών αναγκών συνδικαλιστικών στελεχών. Πρώτα ερευνητικά πορίσματα και προτάσεις’, στο Πρακτικά Ημερίδας ‘Δημοσιοϋπαλληλικό κίνημα και συνδικαλιστική εκπαίδευση ’, Αθήνα: ΑΔΕΔΥ-Κοινωνικό Πολύκεντρο.
Βεργίδης, Δ. (2008). ‘Σχεδιασμός και δόμηση προγραμμάτων εκπαίδευσης ενηλίκων’ στο Δ. Βεργίδης & Α. Καραλής, επιμ., Εισαγωγή στην εκπαίδευση ενηλίκων. Σχεδιασμός, οργάνωση και αξιολόγηση προγραμμάτων, β' έκδ., Πάτρα: Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο.
Βεργίδης, Δ. κ. ά. (2010). Εξωτερική αξιολόγηση του προγράμματος Εισαγωγική Επιμόρφωση για νεοδιόριστους και προσλαμβανόμενους ως αναπληρωτές εκπαιδευτικούς σχολικού έτους 2009- 2010’, Πάτρα: Πανεπιστήμιο Πατρών, ΟΕΠΕΚ.
Βεργίδης, Δ. κ. ά. (2011). Εξωτερική αξιολόγηση του προγράμματος Εισαγωγική Επιμόρφωση για νεοδιόριστους και προσλαμβανόμενους ως αναπληρωτές εκπαιδευτικούς σχολικού έτους 2010- 2011 ’. Πάτρα: Πανεπιστήμιο Πατρών, ΟΕΠΕΚ.
Βεργίδης, Δ. & Δ. Βαϊκούση (2003). Πρόγραμμα Μελίνα-Εκπαίδευση και Πολιτισμός. Η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών. Αθήνα: ΥΠΕΠΘ, ΥΠΠΟ, ΓΓΕΕ.
Βεργίδης, Δ. & Θ. Καραλής (1999). Εκπαίδευση ενηλίκων. Σχεδιασμός, οργάνωση και αξιολόγηση προγραμμάτων. Πάτρα: Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο.
Βεργίδης, Δ. & Γ. Σταμέλος (2007). Ή υποεκπαίδευση στην Ελλάδα’, Το Βήμα των Κοινωνικών Επιστημών, ΙΓ(49): 199-227.
Βεργίδης, Δ., Μ. Κατσιγιάννη & Β. Μπρίνια (2011). ‘Διερεύνηση των επιμορφωτικών αναγκών των εκπαιδευτών ενηλίκων στα Κέντρα Εκπαίδευσης Ενηλίκων (ΚΕΕ)’, στο Α. Παπασταμάτης κ.ά., επιμ., Δια βίου μάθηση και εκπαιδευτές ενηλίκων. Θεωρητικές και εμπειρικές προσεγγίσεις. Θεσσαλονίκη: εκδ. Πανεπιστημίου Μακεδονίας.
Blumer, Μ. & R. J. Werner-Wilson (2010). “Leaving no girl behind: clinical intervention effects on adolescent female academic “high risk” behaviors’, journal of Feminist Family Therapy, 22(1): 22-42.
Βοζαΐτης, Γ. & Α. Υφαντή (2008). Ή κοινωνία της μάθησης και το θεσμικό πλαίσιο για την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα’, Επιθεώρηση Διοικητικής Επιστήμης: Διοικητική Ενημέρωση, 45:68-84.
Bowers, Α. (2010). ‘Grades and Graduation &a longitudinal risk perspective to identify student dropouts’, Journal of Education, 103(3): 191-207.
Bucci, J.A. & A.F. Reitzammer (1993). Teachers Make the Critical Difference in Dropout Prevention’, The Educational Forum, 57,1: 63-70.
Γκόλιαρης, X. (1998). Όι επιμορφωτικές ανάγκες των εκπαιδευτικών της Α/θμιας εκπαίδευσης (έρευνα)’, Σύγχρονη Εκπαίδευση, 101:83-88.
Christie, A., Κ. Jolivette & M.C. Nelson (2007). School Characteristics Related to High School Dropout Rates’, Remedial and Special Education, 28(6): 325-339.
Davis, K., & D. Dupper, (2004). Student-teacher relationships’, Journal of Human Behavior in the Social Enviroments, 9(1): 179-193.
Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών, (2008). Μελέτη: Οργάνωση θεσμού σταθερής μορφής περιοδικής επιμόρφωσης, Αθήνα: ΟΕΠΕΚ.
Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών & Κέδρος Α.Ε. (2008). Ανίχνευση επιμορφωτικών αναγκών στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση, Αθήνα: Ο.ΕΠ.ΕΚ.
EE 2009/C119/02. Συμπεράσματα του Συμβουλίου της 12 Μαΐου 2009 σχετικά με ένα στρατηγικό πλαίσιο για την ευρωπαϊκή συνεργασία στον τομέα της εκπαίδευσης και της κατάρτισης (ΈΚ 2020’).
EE 2010/C135/02. Συμπεράσματα του Συμβουλίου της 11 Μαΐου 2010 σχετικά με την κοινωνική διάσταση της εκπαίδευσης και της κατάρτισης.
EE COM (2011) 18 τελικό. Αντιμετώπιση της πρόωρης εγκατάλειψης του σχολείου: Μια βασική συμβολή στην ατζέντα Ευρώπη 2020’.
EC SEC (2011) 96 final. Reducing early school leaving. Accompanying document to the Proposal for a Council Recommendation on policies to reduce early school leaving.
EURICON Ε.Π.Ε. (2007). Ανίχνευση επιμορφωτικών αναγκών. Αθήνα: Ο.ΕΠ.ΕΚ.
Fashola, Ο. & K. Slavin (1998). “Effective dropout prevention and College Attendance Programs for Students at Risk’, Journal of Education for Students Placed at Risk, Lawrence Erlbaum Associates Inc, 3(2):159-183.
Hunt, G. (1986). “Needs assessment in adult education: tactical and strategic considerations’, Instructional Science, 15:287-296.
Καραλής A., Δ.. Βεργίδης & Μ. Κατσιγιάννη (2000). Επιμόρφωση εκπαιδευτικών και συνεχιζόμενη κατάρτιση: συμβολή στη συγκριτική τους αξιολόγηση’, στο Γ. Μπαγάκης, επιμ., Προαιρετικά εκπαιδευτικά προγράμματα στη σχολική εκπαίδευση. Αθήνα: Μεταίχμιο.
Knesting, Κ. (2008). Students at Risk for school dropout: supporting their persistence’, Preventing School Failure: Alternative Education for Children and Youth, 52(4): 3-10.
Κοντογιαννοπούλου-Πολυδωρίδη, Γ., I. Σολομών & Γ. Σταμέλος, (2000). Ανιχνεύοντας την επίδοση στην ελληνική εκπαίδευση. Η τρίτη διεθνής έρευνα της ΙΕΑ για την αξιολόγηση της εκπαιδευτικής επίδοσης στα μαθηματικά και τις φυσικές επιστήμες. Αθήνα: Μεταίχμιο.
Κουλαϊδής, B., Ν. Παπαδάκης & Κ. Δημόπουλος (2006). Πρόγραμμα PISA: Αποτίμηση και προκλήσεις’, Συγκριτική και Διεθνής Εκπαιδευτική Επιθεώρηση, εξαμηνιαία έκδοση της Ελληνικής Εταιρείας Συγκριτικής Εκπαίδευσης και του Εργαστηρίου Συγκριτικής Παιδαγωγικής, Διεθνούς Εκπαιδευτικής Πολιτικής και Επικοινωνίας, εκδ. Πατάκη, 6:33-57.
Λε Μποτέρφ, Γκ. (1985). ‘Ανοιχτή συζήτηση για θέματα που παραμένουν ανοιχτά’ στο Μ. Ηλιου, επιμ., Αποκέντρωση και λαϊκή επιμόρφωση. Η συμβολή του επιμορφωτή στην τοπική ανάπτυξη. Πρακτικά του 3ου Διεθνούς Σεμιναρίου. Γιάννενα 6-8 Οκτωβρίου 1983. Αθήνα: ΥΠΕΠΘ ΓΓΛΕ-ΝΕΛΕ Ιωαννίνων.
Μαυρογιώργος, Γ. (1999). “Επιμόρφωση των εκπαιδευτικών και επιμορφωτική πολιτική στην Ελλάδα’ στο Α. Αθανασούλα-Ρέππα, επιμ., Διοίκηση εκπαιδευτικών μονάδων: Εκπαιδευτική διοίκηση και πολιτική, τομ. Α’, Πάτρα: ΕΑΠ.
Μπαγάκης, Γ., Κ. Δεμερτζή & Θ. Σταμάτης (2007). Ένα σχολείο μαθαίνει. Η αυτοαξιολόγη- ση ελληνικού σχολείου στο πλαίσιο του διεθνούς προγράμματος Carpe Vitam. Leadership for learning. Αθήνα: Λιβάνης.
Μπουζάκης, Σ., X. Τζήκας, & Κ. Ανθόπουλος, (2000). Η επιμόρφωση και η μετεκπαίδευση των δασκάλων-διδασκαλισσών και των νηπιαγωγών στο νεοελληνικό κράτος. Αθήνα: Gutenberg.
Ντεμουντέρ, Π. (1982). Εκπαίδευση, συνεχής εκπαίδευση και τοπική ανάπτυξη’, στο Πρακτικά του διεθνούς σεμιναρίου Λαϊκή Επιμόρφωση: Διεθνείς Εμπειρίες και Ελληνικές Προοπτικές. Μάης 1982, Αθήνα: εκδ. ΚΕ.ΜΕ.Α.
Ντεροζιέ, Ζ. (1985). ‘Με αφορμή την κοπτική-ραπτική’, στο Μ. Ηλιου επιμ., Αποκέντρωση και λαϊκή επιμόρφωση. Η συμβολή του επιμορφωτή στην τοπική ανάπτυξη. Πρακτικά του 3ου Διεθνούς Σεμιναρίου. Γιάννενα 6-8 Οκτωβρίου 1983. Αθήνα: ΥΠΕΠΘ ΓΓΛΕ-ΝΕΛΕ Ιω- αννίνων.
Ξωχέλλης, Π. (2005). Οι εκπαιδευτικοί στον σύγχρονο κόσμο. Ο ρόλος και το επαγγελματικό προφίλ σήμερα, η εκπαίδευση και η αποτίμηση του έργου του. Αθήνα: εκδ. τυπωθήτω-Γιώργος Δαρδανός.
OECD, (2010). PISA 2009 Results: Overcoming Social Background- Equity in Learning Opportunities and Outcomes, (volume II). http://dx.doi.org/10.1787/9789264091504-en.
ΟΥΝΕΣΚΟ, (1976). Απόφαση για την ανάπτυξη της επψορφώσεως ενηλίκων, Nairobi, 2 Νοεμβρίου 1976. Αθήνα: ΥΠΕΠΘ, Διεύθυνση Επιμορφώσεως Ενηλίκων.
Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, (2008). Εκπαίδευση και ποιότητα στο ελληνικό σχολείο. Γενικά ερευνητικά δεδομένα και πρώτες διαπιστώσεις. ΕΠΕΑΕΚII, Γ ΚΠΣ, ΥΠΕΠΘ.
Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, (2010). Μελέτη διερεύνησης επιμορφωτικών αναγκών. Ομάδα πληθυσμού έρευνας: Εκπαιδευτικοί, μέρος Ιο. Αθήνα.
Παλαιοκρασάς, Σ. κ.ά. (2008). Οργάνωση θεσμού υποχρεωτική ^περιοδικής επιμόρφωσης για τους εκπαιδευτικούς ειδικοτήτων των TEE. Αθήνα: ΟΕΠΕΚ.
Παπαναούμ, Ζ. (2003). Το επάγγελμα του εκπαιδευτικού. Αθήνα: τυπωθήτω-Γιώργος Δαρδανός.
Rogers, A. (1999). Η εκπαίδευση ενηλίκων. Αθήνα: Μεταίχμιο.
Smyth, J. (2005). ‘An argument for new understandings and explanations of early schoolleaving that go beyond the conventional’, London Review of Education, 3(2): 117-130.
ΥΠΕΠΘ, Διεύθυνση Επιμορφώσεως Ενηλίκων (1977). Εγκόλπιο Επιμορφωτή, βασισμένο στο πνεύμα των εργασιών γύρω από τη λαϊκή επιμόρφωση του Dr. Η Grau. Αθήνα: ΥΠΕΠΘ.
ΥΠΕΠΘ, Παιδαγωγικό Ινστιτούτο (2008). Έρευνα καταγραφής μαθητικής διαρροής στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση μέσω διαδικτύου. Αθήνα: Παιδαγωγικό Ινστιτούτο.
Υφαντή, Α. & Γ. Βοζαΐτης (2011). Ό ρόλος της επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών στη βελτίωση της ποιότητας του εκπαιδευτικού έργου’, στο Β. Οικονομίδης, επιμ., Εκπαίδευση και επιμόρφωση εκπαιδευτικών: θεωρητικές και ερευνητικές προσεγγίσεις. Αθήνα: Πεδίο.
Χατζηπαναγιώτου, Π. (2001). Η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών. Ζητήματα οργάνωσης, οχεδια- σμού και αξιολόγησης. Αθήνα: τυπωθήτω-Γιώργος Δαρδανός.
