Ονόματα που μιλούν : Η δηλωτική χρήση της ονοματολογία ς στη νεοελληνική δραματουργία

Abstract

Τα “Ονό ατα που ο ιλούν”, δηλαδή η “δηλωτική” ονο ασία, - όπου το όνο α περιέχει
και άλλα ση ασιολογικά επίπεδα πέρα από την απλή επωνυ ία και ατο ική ταυτότητα,
όσον αφορά τον χαρακτήρα του σκηνικού προσώπου, την κοινωνική του θέση, την
δραστηριότητά του ή την ε φάνισή του, - είναι στοιχείο της δρα ατουργικής τακτικής της
πρόσθετης πληροφόρησης έσω των ονο άτων των σκηνικών προσώπων. Το ικρό αυτό
ελέτη α σκοπό έχει απλώς να αναδείξει το θέ αασχολείται ενδεικτικά και
δειγ ατοληπτικά ε ορισ ένες περιπτώσεις δρα ατικών έργων, για να σκιαγραφήσει ε
αδρές γρα ές την ιστορική εξέλιξη της χρήσης της στρατηγικής αυτής, ια εξέλιξη που
δείχνει ση αντικές διακυ άνσεις από εποχή σε εποχή αλλά και από δρα ατικό είδος σε
δρα ατικό είδος. Ξεκινά από το Κρητικό θέατρο και φτάνει ως τους δρα ατικούς
συγγραφείς της εταπολε ικής περιόδου.