‘Δια-πόλις’: Ο Άλλος ως Εαυτός και ο Εαυτός ως Άλλος. Από τη Διαλογική Κατανόηση στη Στοχαστική Δράση και την Αξιολογική Επίγνωση

PDF
Δημοσιευμένα: Ιουλ 19, 2023
DOI: https://doi.org/10.12681/hjre.34735
Λέξεις-κλειδιά:
διερευνητική δραματοποίηση, μουσεία, παιδιά ως συμμετέχοντες, διαφορετικότητα, μουσειακό πρόγραμμα
Σίμος Παπαδόπουλος
Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης
Χρυσαυγή Γλένη
Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Αγνή Καραγιάννη
Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης
https://orcid.org/0009-0009-3215-0779
Περίληψη

Το Πολιτιστικό Πρόγραμμα «Ο Άλλος ως Εαυτός και ο Εαυτός ως Άλλος: Από τη διαλογική κατανόηση στη στοχαστική δράση και την αξιολογική επίγνωση» αποσκοπούσε στην αποδοχή της διαφορετικότητας, υπό το πρίσμα της Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού, μέσω αξιοποίησης της τέχνης και του πολιτισμού σε πολυπολιτισμικό περιβάλλον, με συμμετοχή καλλιτεχνών και εμψυχωτών. Αναπτύχθηκε με παιδιά από διαφορετικούς τόπους, που εκφράστηκαν καλλιτεχνικά, μέσω του θεάτρου, της εικαστικής δημιουργίας και της ψηφιακής τεχνολογίας, σχετικά με το πώς βλέπουν τους άλλους τόπους, με βάση τα πολιτισμικά ερεθίσματα του δικού τους τόπου. Οι εμψυχωτικές δράσεις των συντελεστών, μέσω των τεχνών, αφενός στόχευαν στη συνάντηση με τον ‘άλλο’, στο πλαίσιο της πόλης που ζει, αφετέρου πρόσφεραν στα παιδιά τη δυνατότητα βιώματος του εαυτού, μέσα από τα επιλεγμένα μουσειακά εκθέματα. Με διαπολιτισμικό κριτήριο τη θεώρηση της ‘άλλης άποψης’, το Πρόγραμμα, το οποίο διήρκησε τρεις μήνες κατά το εκπαιδευτικό έτος 2021-2022, καλούσε σε διαπολιτισμική σύμπραξη τρία μουσεία σε τρεις πόλεις της Ευρώπης: α. την Αλεξανδρούπολη, πόλη ευρισκόμενη σε ακριτική περιοχή της Ελλάδος, που ενώνει την Ευρώπη και Ασία (Ιστορικό Μουσείο Αλεξανδρούπολης), β. την Αθήνα, γενέτειρα του ευρωπαϊκού πολιτισμικού γίγνεσθαι (Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης) και γ. τις Βρυξέλες, έδρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης σήμερα (Μουσείο Ευρωπαϊκής Ιστορίας).

Λεπτομέρειες άρθρου
  • Ενότητα
  • Άρθρα
Creative Commons License

Αυτή η εργασία είναι αδειοδοτημένη υπό το CC Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση – Παρόμοια Διανομή 4.0.

Τα πνευματικά δικαιώματα των άρθρων του περιοδικού ανήκουν στους συγγραφείς. Τα άρθρα διατίθενται με άδειες Creative Commons CC-BC-SA 4.0

 
Λήψεις
Τα δεδομένα λήψης δεν είναι ακόμη διαθέσιμα.
Αναφορές
Βennett, S. (2012). Theater and Museum. N. York: Palgrave.
Edmiston, B. (2014). Transforming Teaching and Learning with Active and Dramatic Approaches: Engaging Students Across the Curriculum. New York & London: Routledge. DOI: https://doi.org/10.4324/9780203116531
Falk, J. H., & Dierking, L. (eds). (2000). Learning from Museums: Visitor Experiences and the Making of Meaning. Walnut Creek, CA: AltaMira.
Fraser, J. (2004). Museums, drama, ritual and power a theory of the museum experience. Doctoral Dissertation. Leicester: University of Leicester.
Gardner, H. (1985). Towards a theory of dramatic intelligence. In J. Kase-Polisini (ed.), Creative Drama in a Developmental Context (pp. 295-312). New York: University Press of America.
Habermas, J. (1994). Αγώνες Αναγνώρισης στο Δημοκρατικό Κράτος Δικαίου. Αθήνα: Νέα Σύνορα Λιβάνη
Heathcote, D., & Bolton, G. (1995) Drama for learning: Dorothy Heathcote’s Mantle of the Expert approach to Education. Portsmouth & USA: Heinemann.
Jackson, A., & Kidd, J. (2008) Performance, Learning and Heritage. University of Manchester.
Jackson, Α., & Vine, Ch. (2013). Learning through Theatre: The Changing Face of Theatre in Education. London: Routledge. DOI: https://doi.org/10.4324/9780203116753
Καραγιάννη, Α. & Παπαδόπουλος, Σ. (2019). Διαχείριση της μνήμης σε μουσειακό περιβάλλον: Εκπαιδευτικό πρόγραμμα θεατρικής διερεύνησης. Μέντορας, 17-18, 147-173.
Karagianni, A. & Papadopoulos, S. (2019). Museum Experience through Inquiry Drama. Drama Research: International Journal of Drama in Education, 10(1), 2-22.
Καραγιάννη, Α. (2020). Παιδαγωγική αξιοποίηση της διερευνητικής δραματοποίησης σε μουσειακό περιβάλλον από παιδιά σχολικής ηλικίας: η περίπτωση μαθητών Δημοτικού σχολείου και Γυμνασίου. Διδακτορική Διατριβή. ΠΤΔΕ. Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης.
Krappman, L. (1976). Neuere Rollenkonzepte als Erklärungsmöglichkeit für Sozialisationsprozesse. In M. Auwärter, E. Kirsch & K. Schröter: Seminar: Kommunikation, Interaktion, Identität. Frankfurt: Suhrkamp.
Μάρκου, Γ. (2010). Εισαγωγή στη διαπολιτισμική εκπαίδευση. Αθήνα: Αυτοέκδοση.
Neelands, J. & Goode, T. (2015). Structuring drama work. A handbook of available forms in theatre and drama. Cambridge: Cambridge University Press.
Nicholson, H. (2005) Applied Drama. Palgrave Macmillan, Basingstoke. DOI: https://doi.org/10.1007/978-0-230-20469-0
Nicholson, H. (2009). Theatre and Education. US: Palgrave Macmillan. DOI: https://doi.org/10.1007/978-0-230-36463-9
Nikonanou, N., & Venieri, F. (2017). Interpreting social issues: Museum theatre’s po-tential for critical engagement. The Inclusive Museum, 6 (3), 16-32. DOI: https://doi.org/10.29311/mas.v15i1.659
O’Toole, J. (1992). The process of drama: Negotiating art and meaning. London: Routledge.
O’Toole, J. (2006). Doing drama research. Stepping into enquiry in drama, theatre and education. City East QLD: A Drama Australia Publication.
Παπαδόπoυλος, Σ. (2007). Με τη Γλώσσα του Θεάτρου, η Διερευνητική Δραματοποίηση στη Διδασκαλία της Γλώσσας. Αθήνα: Κέδρος.
Παπαδόπουλος, Σ. (2010). Παιδαγωγική του Θεάτρου. Αθήνα: Αυτοέκδοση.
Παπαδόπουλος, Σ. (2021). Θέατρο στην εκπαίδευση και αρχαία ελληνική σκέψη. Μίμησις τοῦ καλλίστου βίου. Αθήνα: Παπαζήσης.
Παπαδόπουλος, Σ. & Καραγιάννη, Α. (2021). Ά-τοπος μνήμη: θέατρο στο μουσείο. Στο Σ. Παπαδόπουλος (επιμ.), Ο χρόνος στο Θέατρο: Θεατρική μνήμη ενός άχρονου παρόντος (σσ. 265-284). Αθήνα: Παπαζήσης.
Παπαδόπουλος, Σ. & Φιλιππουπολίτη, Α. (2019). Για μια νέα σύμπραξη της Παιδαγωγικής του Θεάτρου και του Μουσείου. Επιστήμες - Μέτρον - Λόγος, 2, 60-68. DOI: https://doi.org/10.12681/eml.20572
Papadopoulos, S., Karagianni, A., & Filippoupoliti, A. (2022). Inquiry Drama as a Method to Explore the Museum Environment. An Action Research Example at the Historical Museum of Alexandroupolis (Greece). Culture. Society. Economy. Politics, 2(2), 80-99. DOI: https://doi.org/10.2478/csep-2022-0012
Παρθένης, Χ. (2020). Πολιτική και Πρακτική της Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης. Η αναγκαιότητα νέων παιδαγωγικών και θεσμικών προσεγγίσεων στις σύγχρονες πολυπολιτισμικές κοινωνίες. Αθήνα: Gutenberg.
Wood, J. (2010). Inquiry-based Learning in the Arts. CILASS (Centre for Inquiry-based Learning in the Arts and Social Sciences). University of Sheffield.
Φιλιππουπολίτη, Α. (2015). Εκπαιδευτικές θεωρίες και μουσειακή μάθηση. Στο Ν. Νικονάνου (επιμ.), Μουσειακή μάθηση και εμπειρία στον 21ο αιώνα (σσ. 27-49). Αθήνα: ΣΕΑΒ.