Αυτοΐαση σε σκύλο με εντοπισμένη βαριά μυασθένεια που εκδηλώθηκε ως μεγαοισοφάγος

PDF (English)
Δημοσιευμένα: Nov 13, 2017
DOI: https://doi.org/10.12681/jhvms.14874
Λέξεις-κλειδιά:
επίκτητος μεγαοισοφάγος εντοπισμένη βαριά μυασθενεια σκύλος
N. SOUBASIS (Ν. ΣΟΥΜΠΑΣΗΣ)
Κλινική Ζώων Συντροφιάς, Κτηνιατρική Σχολή, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
M. E. MYLONAKIS (Μ.Ε. ΜΥΛΩΝΑΚΗΣ)
Κλινική Ζώων Συντροφιάς, Κτηνιατρική Σχολή, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
M. N. PATSIKAS (Μ.Ν. ΠΑΤΣΙΚΑΣ)
Κλινική Ζώων Συντροφιάς, Κτηνιατρική Σχολή, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Z. POLIZOPOULOU (Ζ. ΠΟΛΥΖΟΠΟΥΛΟΥ)
Διαγνωστικό Εργαστήριο, Κτηνιατρική Σχολή, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
A. F. KOUTINAS (Α.Φ. ΚΟΥΤΙΝΑΣ)
Κλινική Ζώων Συντροφιάς, Κτηνιατρική Σχολή, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Περίληψη

Γερμανικός Ποιμενικός σκύλος που ήταν αρσενικός και είχε ηλικία 2,5 χρονών προσκομίστηκε επειδή κατά τον τελευταίο μήνα παρουσίασε ανάγωγες που επιδεινώνονταν προοδευτικά. Στην κλινική και τη νευρολογική εξέταση δενπαρατηρήθηκε κάτι το αξιόλογο, εκτός από την κακή θρεπτική κατάσταση του ζώου. Στα ακτινογραφήματα του τραχήλου καιτου θώρακα παρατηρήθηκε σαφής διάταση του οισοφάγου καθ'όλο το μήκος του, που οδήγησε στη διάγνωση του μεγαοισοφάγου. Στην εργαστηριακή διερεύνηση διαπιστώθηκε ότι ο τίτλος αντισωμάτων κατά των υποδοχέων της ακετυλοχολίνης στον ορό του αίματος ήταν αυξημένος, γεγονός που θεμελίωσε τη διάγνωση του επίκτητου μεγαοισοφάγου από εντοπισμένη βαριά μυασθένεια. Η μόνη βοήθεια που προσφέρθηκε στο ζώο, με σκοπό τη βελτίωση της θρεπτικής του κατάστασης και την αποφυγή της εισροφητικής βρογχοπνευμονίας, ήταν η αλλαγή του τρόπου παράθεσης της τροφής (τάισμα σε όρθια στάση, μικράγεύματα). Ο σκύλος, μέσα σε δύο μήνες από την προσκόμιση του και πριν από τη χορήγηση οποιασδήποτε θεραπευτικήςαγωγής κατά της μυασθένειας, παρουσίασε πλήρη κλινική ύφεση, που διατηρήθηκε για τουλάχιστον δυο χρόνια μετά τη διάγνωση της πάθησης. Δυστυχώς, έκτοτε δεν μπορέσαμε να έλθουμε σε επαφή με τον ιδιοκτήτη του ζώου. Η κλινική εικόνα, η διαγνωστική προσέγγιση, η θεραπευτική αντιμετώπιση και η ευνοϊκή εξέλιξη συζητούνται στο τέλος της εργασίας αυτής.

 

Λεπτομέρειες άρθρου
  • Ενότητα
  • Case Report

Οι συγγραφείς των άρθρων που δημοσιεύονται στο περιοδικό διατηρούν τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας επί των άρθρων τους, δίνοντας στο περιοδικό το δικαίωμα της πρώτης δημοσίευσης.

Άρθρα που δημοσιεύονται στο περιοδικό διατίθενται με άδεια Creative Commons 4.0 Non Commercial και σύμφωνα με την άδεια μπορούν να χρησιμοποιούνται ελεύθερα, με αναφορά στο/στη συγγραφέα και στην πρώτη δημοσίευση για μη κερδοσκοπικούς σκοπούς.

Οι συγγραφείς μπορούν να καταθέσουν το άρθρο σε ιδρυματικό ή άλλο αποθετήριο ή/και να το δημοσιεύσουν σε άλλη έκδοση, με υποχρεωτική την αναφορά πρώτης δημοσίευσης στο J Hellenic Vet Med Soc

Οι συγγραφείς ενθαρρύνονται να καταθέσουν σε αποθετήριο ή να δημοσιεύσουν την εργασία τους στο διαδίκτυο πριν ή κατά τη διαδικασία υποβολής και αξιολόγησής της.

Λήψεις
Τα δεδομένα λήψης δεν είναι ακόμη διαθέσιμα.
Αναφορές
Bartges JW, Nielson DL (1992) Reversible megaesophagus associated with atypical primary hypoadrenocorticism in a dog. J Am Vet Med Assoc, 201:889-891.
Dewey CW (2003) Disorders of the peripheral nervous system. In: A Practical Guide to Canine and Feline Neurology. 1st ed, Iowa State Press, Iowa: pp 367-412.
Gaynor AR, Shofer FS, Washabau RJ (1997) Risk factors for acquired megaesophagus in dogs. J Am Vet Med Assoc, 211:1406-1412.
Inzana KD. Peripheral nerve diseases. In: Textbook of Veterinary Internal Medicine. 6th ed, Saunders Elsevier, St Luis: pp 887-900.
Johnson BM, DeNovo RC, Mears EA (2009) Canine megaesophagus. In: Kirk's Current Veterinary Therapy XIV. 14th ed, Saunders Elsevier, St Luis: pp 486-492.
Mears EA, Jenkins CC (1997) Canine and feline megaesophagus. Compend Contin Educ Pract Vet, 19:313-326.
Mylonakis ME, Rallis T, Koutinas AF, Leontides LS, Patsikas M, Florou M, Papadopoulos E, Fytianou A (2006) Clinical signs and clinicopathologic abnormalities in dogs with clinical spirocercosis: 39 cases (1996-2004). J Am Vet Med Assoc 228:1063-1067.
Otte MA, Graves TK, Marks SL (2003) Canine acquired myasthenia gravis. Standards of Care: Emergency and Critical Care Medicine, 5:6-10.
Penderis J (2008) Junctionopathies: Disorders of the neuromuscular junction. In: A Practical Guide to Canine and Feline Neurology. 2nd ed, Wiley-Blackwell, Iowa: pp 517-557.
Shelton DG (1990) Acquired myasthenia gravis: selective involvement of esophageal, pharyngeal and facial muscles. J Vet Intern Med, 4:281- 284.
Shelton DG, Schule A, Kass PH (1997) Risk factors for acquired myasthenia gravis in dogs: 1.154 cases (1991-1995). J Am Vet Med Assoc, 211:1428-1431.
Shelton GD (1998) Myasthenia gravis: Lessons from the past 10 years. J Small Anim Pract, 39:368-372.
Shelton DG (2002) Myasthenia gravis and disorders of neuromuscular transmission. Vet Clin North Am Small Anim Pract, 32:189-206.
Tarns TR (2003) Diseases of the esophagus. In: Handbook of Small Animal Gastroenterology. 2nd ed, Saunders, St Luis: pp 118-158.
Washabau RJ (2005) Disorders of the pharynx and oesophagus. In: BSAVA Manual of Canine and Feline Gastroenterology. 2nd ed, British Small Animal Veterinary Association, Gloucester: pp 133-150.
Dvir E, Kirberger RM, Malleczek D (2001) Radiographic and computed tomographic changes and clinical presentations of spirocercocis in the dog. Vet Radiol Ultrasound, 42:119-129.
Wartous BJ (2002) The esophagus. In: Kirk's Thrall Textbook of Veterinary Diagnostic Radiology. 4th ed, Saunders Elsevier, Philadelphia: pp 329-349.
Τα περισσότερο διαβασμένα άρθρα του ίδιου συγγραφέα(s)