Πλήθος και κοινό μεταξύ ψυχολογικού και κοινωνιολογικού: όψεις της κοινωνικής σκέψης του Gabriel Tarde
Περίληψη
No abstract
Λεπτομέρειες άρθρου
- Πώς να δημιουργήσετε Αναφορές
-
Χρηστάκης Ν. (2015). Πλήθος και κοινό μεταξύ ψυχολογικού και κοινωνιολογικού: όψεις της κοινωνικής σκέψης του Gabriel Tarde. Επιστήμη και Κοινωνία: Επιθεώρηση Πολιτικής και Ηθικής Θεωρίας, 32, 171–198. https://doi.org/10.12681/sas.568
- Ενότητα
- Ξαναδιαβάζοντας τους Κλασικούς
Αυτή η εργασία είναι αδειοδοτημένη υπό το CC Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση – Παρόμοια Διανομή 4.0.
Οι Συγγραφείς που δημοσιεύουν εργασίες τους σε αυτό το περιοδικό συμφωνούν στους παρακάτω όρους:- Οι Συγγραφείς διατηρούν τα Πνευματικά Δικαιώματα και χορηγούν στο περιοδικό το δικαίωμα της πρώτης δημοσίευσης ενώ ταυτόχρονα τα πνευματικά δικαιώματα της εργασίας προστατεύονται σύμφωνα με την άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές , που επιτρέπει σε τρίτους - αποδέκτες της άδειας να χρησιμοποιούν την εργασία όχι για εμπορικούς σκοπούς, με την προϋπόθεση της διατήρησης των διατυπώσεων που προβλέπονται στην άδεια σχετικά με την αναφορά στον αρχικό δημιουργό και την αρχική δημοσίευση σε αυτό το περιοδικό και με διανομή τυχόν τροποποιήσεων υπό την ίδια άδεια όπως και το πρωτότυπο.
- Οι Συγγραφείς μπορούν να συνάπτουν ξεχωριστές, και πρόσθετες συμβάσεις και συμφωνίες για την μη αποκλειστική διανομή της εργασίας όπως δημοσιεύτηκε στο περιοδικό αυτό (π.χ. κατάθεση σε ένα ακαδημαϊκό καταθετήριο ή δημοσίευση σε ένα βιβλίο), με την προϋπόθεση της αναγνώρισης και την αναφοράς της πρώτης δημοσίευσης σε αυτό το περιοδικό.
- Το περιοδικό επιτρέπει και ενθαρρύνει τους Συγγραφείς να καταθέτουν τις εργασίες τους μέσω διαδικτύου (π.χ. σε ένα ακαδημαϊκό καταθετήριο ή στους προσωπικές τους ιστοσελίδες) πριν και μετά από τις διαδικασίες της δημοσίευσης, καθώς αυτό μπορεί να οδηγήσει σε παραγωγική ανταλλαγή ιδεών και σκέψεων καθώς επίσης και σε γρηγορότερη και μεγαλύτερη χρήση και ευρετηρίαση της δημοσιευμένης εργασίας (See The Effect of Open Access).
Λήψεις
Τα δεδομένα λήψης δεν είναι ακόμη διαθέσιμα.
Αναφορές
Alliez, Ε. (2001). ‘Différence et répétition de Gabriel Tarde’, Multitudes, 7. http://multitudes.samizdat.net/Difference-et-repetition- de.html.
Baudrillard, J. (1982). A l’ombre des majorités silencieuses. Paris: Denoël-Gontier.
Boudon, R. (1979). ‘Présentation’, στο G. Tarde, Les lois de limitation. Paris-Genève: Slatkine Reprints-Ressources.
Bourdieu, P. (1999). Κείμενα κοινωνιολογίας, επι,μ. N. Παναγιω- τόπουλος, 2η εκδ. Αθήνα: Στάχυ.
Brighenti, A.Μ. (2010). ‘Tarde, Canetti, and Deleuze on Crowds and Packs’, Journal of Classical Sociology, 10, 4: 291-314.
Champagne, P. ([1990] 2002). Η κατασκευή της κοινής γνώμης. Το νέο πολιτικό παιχνίδι, μτφρ. Στ. Μανδηλαρά, πρόλ. Ν. Πα- ναγιωτόπουλος. Αθήνα: Πατάκης.
Darré, J.-P. (1991). ‘Les hommes sont des réseaux pensants’, Sociétés Contemporaines, 5: 55-65.
Deleuze, G. & F. Guattari (1980). Mille Plateaux. Paris: Les Editions de Minuit.
Durkheim, É. (1893). De la division du travail social. Paris: Alcan.
Durkheim, É. ([1912] 1998). Les formes élémentaires de la vie religieuse. Paris: Presses Universitaires de France.
Favre, P. (1983). ‘Gabriel Tarde et la mauvaise fortune d’un «baptême sociologique» de la science politique’, Revue Française de Sociologie, 24, 1: 3-30.
Ferrand, A. (2011). Appartenances multiples, opinion plurielle. Villeneuve d’Ascq: Presses Universitaires du Septentrion.
Freud, S. ([1921] 1994). Ψυχολογία των μαζών και η ανάλυση του εγώ, μτφρ. Κλ. Τρικεριώτη. Αθήνα: Επίκουρος.
Hogg, Μ.Α. & J.C. Turner (1987). ‘Social identity and conformity: a theory of référant informational influence’, στο W. Doise & S. Moscovici (επι,μ.), Current issues in European social psychology, τόμος 2. Cambridge: Cambridge University Press.
Latour, B. (2001). ‘Gabriel Tarde and the end of the social’, στο P. Joyce (επιμ.), The Social and its Problems. New Bearings in History and the Social Sciences. London: Routledge.
Lazzarato, Μ. (1999). ‘Postface. Gabriel Tarde: un vitalisme politique’, στο G. Tarde, Monadologie et sociologie. Le Plessis- Robinson: Synthélabo.
Le Bon, G. ([1895] 2010). Ψυχολογία των μαζών, μτφρ. Ι.Σ. Χριστοδούλου, πρόλ. Ν. Χρηστάκης. Αθήνα: Το Βήμα.
Leibniz, G.W. ([1714] 2006). Μοναδολογία, μτφρ. Στ. Λαζαρίδης, επιμ. Δ. Αναπολιτάνος. Αθήνα: Εκκρεμές.
Leroux, R. (2011). Gabriel Tarde, vie, oeuvres, concepts, Paris: Ellipses.
Lévi-Strauss, Cl. ([1950] 1990). Εισαγωγή στο έργο του Μ. Mauss’, στο Μ. Mauss, Σχεδίασμα μιας γενικής θεωρίας για τη μαγεία, μτφρ. Μ. Βεληβαθάκη, επιμ. Θ. Παραδέλλης. Αθήνα: Praxis.
Lubek, I. (1981). ‘Histoire de psychologies sociales perdues : le cas de Gabriel Tarde’, Revue Française de sociologie, 22, 3: 361- 395.
Millet, J. (1970). Gabriel Tarde et la philosophie de THistoire. Paris: Vrin.
Moscovici, S. (1998). ‘Introduction. Le domaine de la psychologie sociale’, στο S. Moscovici (επιμ.), Psychologie Sociale, 7η έκδ., Paris: Presses Universitaires de France.
Mucchielli, L. (2000). ‘Tardomania? Réflexions sur les usages contemporains de Tarde’, Revue d’histoire des sciences humaines, 3: 161-184.
Reynié, D. (1989). ‘Introduction: Gabriel Tarde, théoricien de l’opinion , στο G. Tarde, L’Opinion et la foule. Paris, Presses Llni- versitaires de France.
Rogers, F. M. (2003). Diffusion of innovations (5th ed.). New York: Free Press.
Rouquette, M.-L. (1998). ‘Les communications de masse , στο S. Moscovici (επιμ.), Psychologie Sociale, 7η έκδ., Paris: Presses Universitaires de France.
Tarde, G. (1890a). La philosophie pénale. Lyon: A. Storck.
Tarde, G. ([1890β] 1979). Les lois de l’imitation. Paris-Genève: Slat- kine Reprints-Ressources.
Tarde, G. (1893). La logique sociale. Paris: Alcan.
Tarde, G. ([1901] 1989). L’opinion et la foule. Paris: Presses Universitaires de France.
Tarde, G. ([1893] 1999). Monadologie et sociologie. Paris: Le Seuil, coll. Les empêcheurs de penser en rond.
Tarde, G. (1898). Etudes de psychologie sociale, Paris: Giard et Brière.
Χρηστάκης, N. (2010). ‘Πρόλογος’, στο G. Le Bon, Ψυχολογία των μαζών. Αθήνα: Το Βήμα.
Χρηστάκης, Ν. (2011). ‘Η Ψυχολογία των μαζών του Gustave Le Bon και κάποια σχόλια για τη θεώρηση της κοινωνικής επιρροής’, Θεωρία και Κοινωνία, 26: 165-182.
