Η πολιτική συνοχής της Ε.Ε. μετά το 2020: Περισσότεροι στόχοι, λιγότεροι πόροι


Δημοσιευμένα: Σεπ 11, 2019
Λέξεις-κλειδιά:
E.U. cohesion policy Multiannual Financial Framework historical institutionalism public policies
Γιώργος Ανδρέου
Περίληψη

Εμπνεόμενο από την προσέγγιση του ιστορικού θεσμισμού, το άρθρο επιχειρεί να συγκρίνει το «αποτύπωμα» της υφιστάμενης πολιτικής συνοχής με το αποτύπωμα που διαμορφώνεται στη βάση των μεταρρυθμιστικών προτάσεων για την προγραμματική περίοδο 2021-2027. Διαπιστώνεται ότι οι προτεινόμενες αλλαγές είναι προσαυξητικής φύσης, διαιωνίζουν την υπαγωγή του στόχου της συνοχής στη «νέα οικονομική διακυβέρνηση» και επιβαρύνουν την πολιτική συνοχής με
επιπρόσθετους γενικούς στόχους. Επιπροσθέτως, η διανεμητική διάσταση των προτάσεων είναι προβληματική, καθώς προβλέπεται νέα μείωση των πόρων της συνοχής και δραστικές περικοπές κονδυλίων για 10 από τα 12 κράτη μέλη της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης. Το τελικό συμπέρασμα είναι ότι: α) η προτεινόμενη κατανομή των πόρων είναι πολιτικά ανέφικτη και β) οι προτεινόμενες μεταρρυθμίσεις, ενώ αναμένεται να περιορίσουν την πολυπλοκότητα στο επίπεδο
των μέσων, δεν αντιμετωπίζουν ουσιαστικά τη συμφόρηση στο επίπεδο των στόχων και δεν επιχειρούν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα συμβατότητας ανάμεσα στον στόχο της συνοχής - τη μείωση των εδαφικών ανισοτήτων στην Ε.Ε. - και τις στρατηγικές φιλοδοξίες της Ένωσης.

Λεπτομέρειες άρθρου
  • Ενότητα
  • Ερευνητικά Άρθρα
Λήψεις
Τα δεδομένα λήψης δεν είναι ακόμη διαθέσιμα.
Βιογραφικό Συγγραφέα
Γιώργος Ανδρέου, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Επίκουρος Καθηγητής

Αναφορές
Ανδρέου, Γ. (2002), Συνοχή και διαρθρωτική πολιτική στην Ευρωπαϊκή Ένωση, Εργαστήριο Ευρωπαϊκής Ενοποίησης και Πολιτικής (Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης, Πανεπιστήμιο Αθηνών), Κείμενο Εργασίας, 2, Αθήνα: Εκδόσεις Παπαζήση.
Ανδρέου, Γ. (2016), “Η Ευρωπαϊκή Πολιτική Συνοχής”, στο: Μαραβέγιας Ν.(επιμ.), Ευρωπαϊκή Ένωση. Δημιουργία, Εξέλιξη Προοπτικές, Αθήνα: Κριτική , σελ. 332-335.
Ανδρέου, Γ. (2017α), “Η πολιτική συνοχής της Ε.Ε.: μια πολιτική σε αναζήτηση ταυτότητας”, στο : Βέρνυ, Σ. και Κόντης, Α. (επιμ), Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση: οι Πολλαπλές Κρίσεις και οι Προκλήσεις του Μέλλοντος, Αθήνα: Εκδόσεις Παπαζήση, σελ. 493-512.
Ανδρέου, Γ. (2017β), “Η Nέα Οικονομική Διακυβέρνηση και η Ευρωπαϊκή Πολιτική Συνοχής: Περισσότερη Αποτελεσματικότητα και Λιγότερη Αλληλεγγύη;”, Διεθνής κι Ευρωπαϊκή Πολιτική, 39: 195-212.
Bachtler, J., Begg I., Macchiarelli, C., Mendez C. and Wishlade, F. (2014), European Economic Governance and Cohesion Policy, Study for the European Parliament’s Committee on Regional Development, IP/B/REGI/IC/2013-086, Brussels: European Union.
Barca, F. (2009), An agenda for a reformed cohesion policy: A placebased approach to meeting European Union challenges and expectations, Independent Report prepared at the request of Danuta Hübner, Commissioner for Regional Policy, Brussels: European Commission.
Checkel, J.T. (1999), “Social Construction and Integration”, Journal of European Public Policy, 6(4): 545-560.
Dinan, D. (1994), Ever Closer Union? An Introduction to the European Community, London: Macmillan Press.
Ευρωπαϊκή Επιτροπή (2014), Έκτη Έκθεση για την Οικονομική, Κοινωνική και Εδαφική Συνοχή, Λουξεμβούργο: Υπηρεσία Εκδόσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ευρωπαϊκή Επιτροπή (2016), Επένδυση σε περιφέρειες και πόλεις: Πολιτική συνοχής της Ε.Ε. 2014-2020, γενική παρουσίαση Powerpoint για την πολιτική συνοχής της Ε.Ε. 2014-2020. https://ec.europa.eu/regional_policy/el/information/publications/presentations/2016/investing-in-regions-andcities-eu-cohesion-policy-2014-2020, τελευταία πρόσβαση στις 04.02.2019.
Ευρωπαϊκή Επιτροπή (2018α), Ανακοίνωση της Επιτροπής: Ένας σύγχρονος προϋπολογισμός για μια Ένωση που προστατεύει, ενδυναμώνει και υπερασπίζεται τους πολίτες της: το πολυετές δημοσιονομικό πλαίσιο για την περίοδο 2021-2027, COM(2018)321 της 2.5.2018, Βρυξέλλες.
Ευρωπαϊκή Επιτροπή (2018β), Πρόταση: Κανονισμός Του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για τον καθορισμό κοινών διατάξεων για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης, το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο+, το Ταμείο Συνοχής και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Θάλασσας και Αλιείας, και δημοσιονομικών κανόνων για τα εν λόγω Ταμεία και για το Ταμείο Ασύλου και Μετανάστευσης, το Ταμείο Εσωτερικής Ασφάλειας και το Μέσο για τη Διαχείριση των Συνόρων και των Θεωρήσεων, COM (2018)375 της 29.5.2018, Βρυξέλλες.
Ευρωπαϊκή Επιτροπή (2018γ), Πρόταση: Κανονισμός του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο (ΕΚΤ+), COM(2018)382 της 30.5.2018, Βρυξέλλες.
Ευρωπαϊκή Επιτροπή - Γενική Διεύθυνση Περιφερειακής Πολιτικής και Αστικής Ανάπτυξης (2018δ), Προτάσεις για τον εκσυγχρονισμό και τη μεταρρύθμιση της πολιτικής συνοχής μετά το 2020, Panorama, 65: 12-17.
Haas, J., Rubio, E. and Schneemelcher, P. (2018), “The MFF proposal: what’s new, what’s old, what’s next?”, Policy Brief, Paris and Berlin: Jacques Delors Institute, 21 May.
Hooghe, L. (1996), “Building a Europe With the Regions: The Changing Role of the European Commission”, in: Hooghe L. (ed.), Cohesion Policy and European Integration: Building Multi-Level Governance, Oxford: Oxford University Press.
Hοwlett, M. and Cashore, B. (2009), “The Dependent Variable Problem in the Study of Policy Change: Understanding Policy Change as a Methodological Problem”, Journal of Comparative Policy Analysis: Research and Practice,11(1): 33-46.
KPMG Central and Eastern Europe (2016), “EU Funds in Central and Eastern Europe: Progress Report 2007-2015”. https://assets.kpmg.com/content/dam/kpmg/pdf/2016/06/EU-Funds-in-Central-and-Eastern-Europe.pdf, τελευταία πρόσβαση στις 27.03.2019.
Majone, G. (1989), Evidence, Argument and Persuasion in the Policy Process, New Haven (Conn.): Yale University Press, p.p.. 158-159.
Majone, G. (1993), “The European Community Between Social Policy and Social Regulation”, Journal of Common Market Studies, 31(2): 153-70.
Parry, M. and Sapała, M. (2018), “2021-2027 Multiannual Financial Framework and new own resources; Analysis of the Commission’s proposal”, European Parliamentary Research Service, Brussels: European Parliament, July.
Peters, G. (2012), Institutional Theory in Political Science: The ‘‘New Institutionalism’’, Third Edition, London: Pinter.
Pierson, P. (2000), “Increasing returns, path dependence, and the study of politics”, American Political Science Review, 94: 251-67.
Pierson, P. and T. Skocpol (2002), “Historical Institutionalism in Contemporary Political Science”, in: Katzelson I. and. Milner H. V, (eds.), Political Science: State of the Discipline, New York: Norton.
Πετράκος, Γ. και Ψυχάρης, Γ. (2004), Περιφερειακή Ανάπτυξη στην Ελλάδα, Αθήνα: Κριτική.
Smyrl, M. (1998), “When (and How) Do the Commission’s Preferences Matter?”, Journal of Common Market Studies, 36(1): 79-100.
Streeck, W. and Thelen, K. (2005), “Introduction: institutional change in advanced political economies”, in: Streeck W. and Thelen K., (eds.), Beyond continuity: institutional change in advanced political economies, Oxford: Oxford University Press.
Τα περισσότερο διαβασμένα άρθρα του ίδιου συγγραφέα(s)